Άσχημο θέαμα

Χθες όπως πήγα στο Ρετζίκι για να φωτογραφίσω τα ζωάκια του ΦΡΟΝΤΙΖΩ ,με το που κατέβηκα απο το αστικό αντίκρισα ένα θέμα πολύ άσχημο και πρωτόγνωρο για μένα(αυτόπτης μάρτυρας σε ακρωτηριασμένα ζώα)...Τι ήταν ?Μια ριγέ ουρά...Σκέφτηκα"από γάτα?ή μήπως επειδή έχει παντού δέντρα κυκλοφορούν σκιουράκια"...αλλά μετά σκέφτηκα"Ήταν ένα ατυχές γεγονός ή κάτι που συνέβη επίτηδες?"...Και κοιτώντας λίγο παραδίπλα είδα και δυο γατοποδαράκια...σπασμένα?κομμένα?ΠΕΤΑΜΕΝΑ...εγινε από άνθρωπο?έγινε από σκύλο?Δεν ξέρω..αλλά επειδή πολλά κρούσματα έχουν πλακώσει στην περιοχή και όλο νεκρά ζωάκια βρίσκονται,πολύ φοβάμαι ότι ίσως έγινε και από κάποιο άρρωστο κτήνος...
Φωτογραφίες δε θέλω να βάλω παρόλο που τις τράβηξα..Δε θέλω να ξανανιώσω την αηδία...Το είδα ζωντανά και μου φτάνει...Θα δώσω τις φωτογραφίες στη φιλοζωική Ρετζικίου και ίσως τις αναζητήσετε εκεί...Απλά μη γυρνάτε τις πλάτες σας σε ένα ζωό που υποφέρει...Και μην συγκαλείπτετε τις δολοφονίες ζώων...Ακόμη κ αν δείτε κάποιον,μη διστάσετε να του την πείτε...Και δε μπορεί να σας απειλήσει με τίποτα,γιατί ο νόμος θα είναι με το μέρος σας...Μην αφήνετε άλλα ζώα να χάνονται και να υποφέρουν,επειδή κάποιοι είναι "άρρωστοι"...

pet-ographer

Μετά από μια συζήτηση έμαθα ότι τα ζωάκια που έχουν μια ωραία και πρωτότυπη ,ενδεχομένως,φωτογραφία εχουν περισσότερες πιθανότητες να υιοθετηθούν...Μιας και ασχολούμαι με τη φωτογραφία λοιπόν(όσο μπορώ) αποφάσισα να φωτογραφίζω εθελοντικά ζωάκια που ψάxνουν σπίτι...
Παραθέτω και μερικές φωτογραφίες που έχω τραβήξει από τα δικά μου ζωάκια...

Και παραθέτω και Link όπου μπορείτε να δείτε κ άλλες...
όποιος ενδιαφέρεται στις περιοχές της Θεσσαλονίκης και της Κοζάνης( κυρίως )μπορεί είτε να αφήσει σχόλιο είτε να στείλει e-mail.

Υ.Γ. Για περιοχές εκτός αυτών που ανέφερα,αν ενδιαφέρεστε μπορείτε να μου αφήσετε στοιχεία επικοινωνίας, έτσι ώστε να φωτογραφίσω και τα δικά σας ζωάκια σε περίπτωση που βρεθώ στα μέρη σας.
Για αναρτήσεις που αφορούν ζωάκια και για να δείτε τη δουλειά μου με τις φιλοζωικές μπορείτε να μεταβείτε στο άλλο μου blog.

people are strange

Είναι κάτι που το αναρωτιέμαι από το πρώτο έτος...Όσο ήμασταν στο σχολείο θέλαμε δε θέλαμε,υπήρχαν παιδιά που τα βλέπαμε κάθε μέρα...Όταν περάσαμε όμως,τα παιδιά που βλέπαμε πλέον από το σχολείο,ήταν είτε αυτά που θέλαμε και κρατήσαμε επαφή,είτε αυτά που συναντούσαμε τυχαία(λόγω κοινών γνωστών ή κοινών σημείων εξόδων)...Πολλά από αυτά τα άτομα είχαν μία σχετική αλλαγή,είτε στον τρόπο σκέψης,είτε στην εμφάνιση...πράγμα όσο να ναι λογικό,γιατί αλλάξαν πολλά πράγματα στη ζωή τους...

Είναι όμως και κάτι άλλα παιδιά(οποιουδήποτε φύλου) που με το που τελείωσαν το σχολείο, μεταλλάχθηκαν...Και όχι με καλό τρόπο,αλλά με υπερβολικό...Δεν τα καταλαβαίνω αυτά τα άτομα,λοιπόν...Κάτι δεν πάει καλά για να υπήρξε στροφή 180 ^ο.Δε μπορεί ένα άτομο πόσα χρόνια να έχει ένα συγκεκριμένο τύπο και μετά ξαφνικά να αλλάζει τόσο πολύ .Ή τόσα χρόνια τον/της δέρναν οι γονείς του/της και δεν τον/την άφηναν να κάνει πράγματα που ήθελε(όχι απαραίτητα ακραία) ή ξαφνικά σφήνωσε στο κεφάλι του( με την καγκούρικη την έννοια)η λέξη “φοιτητής”...Εγώ συγκλίνω προς το δεύτερο(για την πλειοψηφία τουλάχιστον)...Είμαι σίγουρη πως όλοι θα έχετε δει κάποιο τέτοιο άτομο...που στο σχολείο ήταν ένα χαμηλών τόνων-φιλικό-συμπαθέστατο παιδάκι και ξαφνικά την είδε ο γκόμενος/α της σχολής ,το αλάνι της παρέας,ο party-animal,ο μισάνθρωπος της γης και δεν ξέρω κ εγώ τι άλλο...Να μη μιλήσω και για κάτι κοπελιές που εκεί που έρχονταν με τη φορμίτσα ή ένα απλό παντελονάκι και το μαλλί στη φυσική του κατάσταση(σαν θετικά τα αναφέρω όλα αυτά),πλέον φοράνε(?) κάτι ίσα ίσα να καλύπτει τον κώλο,πετάνε όξω τα βυζιά,παστώνονται στο make-up,βάζουν και τακούνια(που πολλές φορές τις κάνουν τοοοόσο γελοίες όταν “περπατάνε”)και ας μην αναλύσω και το μαλλί,που τόσο που το ξύνουν μπορεί να κάνει τη φωλιά του μέχρι και αετός εκεί μέσα...

Όπως είπα και πάνω,λογικό να αλλάξουν κάποια πράγματα σε κάθε άνθρωπο.Όσο μεγαλώνουν οι άνθρωποι αλλάζουν είτε εξωτερικά είτε εσωτερικά...Όλοι μας αλλάζουμε χρόνο με το χρόνο(είτε ,προς το καλό είτε όχι)..Αλλά βρε φιλαράκι χαλάρωσε λίγο...Δε μπορεί να άλλαξες γούστο και χαρακτήρα από τη μια στιγμή στην άλλη...Εκτός κ αν ο χαρακτήρας σου δεν είναι και τόσο σταθερός.(το οποίο επίσης δεν είναι κάτι το θετικό)...

Ας κόψουμε λοιπόν της μαλακίες και ας είμαστε αυτό που είμαστε γιατί πραγματικά το θέλουμε και όχι γιατί το επιβάλλει η “μόδα”-συνθήκες..

p.s.έχω να πω το εξής σε όποιον πάει ακόμη σχολείο...Τραβάτε όσο πιο πολλές φωτογραφίες μπορείτε,για να βλέπετε μετά και να γελάτε με τα ρεζίλια μερικών...

Προς όλους τους "ζωόφιλους"

Μπορεί το τελευταίο θέμα να ήταν πολύ σχετικό μ αυτό...Αλλά ακόμη τα ερωτήματα μου,όπως και πολλών άλλων,δε λύθηκαν...Ίσα ίσα πολλαπλασιάστηκαν...

Μέσα στην τελευταία βδομάδα είδα άπειρα περιστατικά με φόλες σε γάτες και σκύλους...Πυροβολημένα σκυλιά...Σκοτωμένα και τεμαχισμένα...Κρεμασμένα...πεταμένα σε κάδους σκουπιδιών...Και ποιος ξέρει τι άλλο...

Γιατί βρε ΑΝΩΜΑΛΟ άτομο να πειράξεις ένα ζωντανό που δε σε έχει πειράξει...Ποιος σου δίνει το δικαίωμα να αφαιρείς κάθε τρεις και λίγο ζωές επειδή έτσι σου κάπνισε...Ποιος στο διάολο σου έχει πει ότι εσύ είσαι ανώτερος από τα υπόλοιπα ζώα της φύσης?Ξέρεις τι θα γινόταν αν σε βάζαμε σε ένα κλουβί με έναν καρχαρία?Ξέρεις προφανώς...Θα θελες να σου συμβεί?όχι υποθέτω...Τότε γιατί εσύ τη βρίσκεις βλέποντας/κάνοντας ζώα να υποφέρουν...

Αν θες μπορείτε να έχετε μια τομή

κ αν θες μπορείτε να είστε το ίδιο σύνολο...

Αν δε θες τίποτα απο τα δύο,τότε είστε απλά ΔΥΟ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΣΥΝΟΛΑ...Όπου το ένα(εσύ) αγνοεί το άλλο(τα ζώα)...Γιατί αυτά ποτέ δε θα πάψουν να νοιάζονται για τους “ανθρώπους” και να τους αναζητάνε...Αν σε ενοχλεί τόσο πολύ λοιπόν να βρίσκεται κάποιο ζωντανό στο οπτικό σου πεδίο,τότε απλά στρέψε το βλέμμα σου αλλού...Μην παίρνεις ό,τι βρεις μπροστά σου με σκοπό να το εξολοθρεύσεις...Γιατί μια μέρα όλα αυτά θα γυρίσουν σ εσένα...Και τότε ίσως να μην είναι κανείς εκεί για να σε βοηθήσει...

Τώρα ας απευθύνω το λόγο σε μια άλλη κατηγορία,που φαινομενικά πιστεύει ότι είναι φιλόζωη ΑΛΛΑ δεν είναι...Μιλάω γ αυτά τα άτομα που αποφασίζουν να υιοθετήσουν κάποιο ζωάκι(χωρίς ιδιαίτερη σκέψη) και μετά αφού το βαρεθούν ή δουν ότι δεν έχουν την υπομονή να ασχοληθούν μαζί του...τι κάνουν?Το παρατάνε στο έλεος του δρόμου,της πείνας,των αυτοκινήτων και όλων των ανώμαλων που ανέφερα παραπάνω...Άλλοι φτάνουν ακόμη πιο πέρα...Δεν το παρατάνε...Το σκοτώνουν...Το ίδιο τους το ζώο...Το πλάσμα αυτό που μόνο με αγάπη μπορούσε να δει αυτά τα τέρατα...Που πάντα συγχωρούσε κ ερχόταν για χαδάκια...Γιατί?γιατί τα ζώα δεν κρατάνε κακία...Γιατί?Γιατί ΑΥΤΑ είναι ανώτερα από σένα...Αυτή τη φορά όμως...όσο και να ήθελε να τρέξει κοντά σου,να γουργουρίσει και να τριφτεί...ή να σε γλείψει και να χοροπηδήσει δε μπορεί..ΓΙΑΤΙ?Γιατί κατάφερες με το άρρωστο μυαλόσου να το σταματήσεις απ'όλα αυτά...Γιατί το ζεστό χνουδωτό σωματάκι του,που πριν λίγο καθώς το πλησίαζες έκανε χαρές...Τώρα αρχίζει να παγώνει...κ στέκεται ακίνητο...Αν μπορούσε,πάλι θα σηκωνόταν και θα έκανε νάζια και χαρές...όμως δε μπορεί...

Και τώρα...πως νιώθεις...Νιώθεις δυνατός?Έξυπνος?Ανώτερος?...ξέρεις τι είσαι?ένα άρρωστο τίποτα...που όσο πιο γρήγορα καταλάβεις πόσο σημαντικά είναι τα ζώα για σένα κ εσύ γι αυτά τόσο πιο σύντομα θα φύγεις από την αρρώστιά σου...

Αν δεν είστε ικανοί να κρατήσετε ένα ζώο από την αρχή μέχρι το τέλος της ζωής του και να του δώσετε τα λίγα πράγματα που χρειάζεται,τότε μην υιοθετείτε...Οι 3 μέρες ή οι 3 μήνες αγάπης που θα του δώσετε,μπροστά στην εγκατάλειψη ή το θάνατό του,δεν του αξίζουν...Αν δε μπορείτε να κρατήσετε κάποιο ζώο για όλη του τη ζωή,τότε φιλοξενείστε προσωρινά αυτά που αναζητούν φιλοξενία...Μην τους τάζετε όμως μια ζωή μαζί και μετά τα παρατάτε...Σκεφτείτε να σας παίρναν ό,τι αγαπάτε...Σίγουρα δε θα ήταν ευχάριστο...

Τα ζώα σίγουρα είναι ικανά να γεμίσουν πολλά κενά του ανθρώπινου νου και της ψυχής...

Αν όμως ο άνθρωπος δεν είναι απόλυτα πρόθυμος γι'αυτή την προσφορά...τότε καλύτερα να ακολουθήσει ένα μονοπάτι παράλληλο με αυτό των ζώων...ου δε θα χρειάζεται να μπλέκεται με αυτά...Που αυτά θα ζουν χαρούμενα με άτομα που τα αγαπάνε και νοιάζονται πραγματικά γι αυτά,κ αυτός θα ζει μακρυά από αυτά χωρίς να τον ενοχλούν...χωρίς να τα ενοχλεί...

Αν κάτι δε σ αρέσει και δε σε ενοχλεί,μην το πειράζεις...Αλλά ακόμη και αν σε ενοχλήσει προσωπικά,μην του αφαιρείς τη ζωή (άμεσα-σκοτώνοντας το ή έμμεσα-παρατώντας το)...Απλά δώσ'το κάπου που να ταιριάζει και μετά μην ξανακάνεις το ίδιο "λάθος"...

Ένας ακόμη φίλος,χάθηκε άδικα....

Σήμερα φτάνοντας στην Καλλικράτεια της Χαλκιδικής, κατεβαίνοντας από το λεωφορείο, αντίκρισα ένα θέαμα που δεν ήταν τόσο ευχάριστο, αλλά γενικά δυστυχώς, είναι αρκετά συνηθισμένο… Είδα ένα σκυλάκι (αυτό της φωτογραφίας-δεν ξέρω ούτε ράτσα, ούτε ηλικία) το οποίο όπως αρκετά αδέσποτα, ήταν βρωμούλικο και απεριποίητο τρίχωμά του ήταν επίσης αλλού πιο μακρύ κ αλλού πιο κοντό, αλλά υπέθεσα πως απλά θα ρίχνει το τρίχωμά του, λόγω της ζέστης. 5 ώρες μετά που πήγα πάλι στο ίδιο σημείο, είδα το σκυλί από πίσω αρχικά και με τη γλώσσα του να ακουμπάει σε μια λίμνη, οπότε υπέθεσα πως έγλειφε το νερό. Όταν το πλησίασα, είδα πως η λίμνη δεν ήταν νερό, και πως δεν το έγλειφε… Απλά η τεράστια γλώσσα του, ήταν κρεμασμένη και ακίνητη. Στο πρόσωπό του είχε κάτι πρασινωπό περίεργο, που αρχικά μου έμοιασε με αφρό, αλλά μετά είδα ότι έτρεχε από τη μύτη του( σαν βλέννες ένα πράγμα). Τον πλησίασα κ άλλο και του μίλησα λίγο να δω πως θα αντιδράσει…. Με κοιτούσε με μάτια λυπημένα, ξέροντας πως κάτι κακό έχει γίνει, και μετά βίας μπορούσε να κάνει έστω κ ένα βήμα. Μία άλλη κοπέλα του έδωσε λίγο νερό, ήπιε 3 γουλιές και μετά το παράτησε. Πήγα και τον έβγαλα φωτογραφία, έτσι ώστε με το που έφτανα Θεσσαλονίκη να αναρτούσα ένα σχετικό κείμενο, για να τον βοηθούσε όποιος μπορούσε( δυστυχώς εγώ δεν ήξερα στη Χαλκιδική ούτε κάποιο κτηνιατρείο, ούτε στοιχεία επικοινωνίας με κάποια φιλοζωική). Για κακή τύχη όλων όμως, ο σκυλάκος, μετά από ένα 10λεπτο το πολύ, αφού σηκώθηκε μια φορά έκανε ελάχιστα βήματα, επέστρεψε ακριβώς εκεί που ξάπλωνε στην αρχή  για να ξεψυχήσει. Η στεναχώρια μου δεν περιγράφεται, και υποθέτω πως πολλοί φιλόζωοι θα καταλαβαίνουν πως νιώθω. Είδα ένα σκυλί, να αφήνει τις τελευταίες του πνοές και να μη μπορώ να κάνω κάτι.

Επειδή όμως, όπως σας περιέγραψα το σκυλί έβγαζε κάτι υγρά (ενώ στην αρχή που τον είδα δεν είχε κάτι στο πρόσωπό του) σκέφτομαι πως ίσως τον δηλητηρίασαν.Δεν  ξέρω ποια είναι η κατάσταση στην Καλλικράτεια και αν έχουν υπάρξει κ άλλα τέτοια φαινόμενα,οπότε το γράφω εδώ ώστε να γίνουν κινητοποιήσεις φιλοζωικών, και φιλόζωων κατοίκων της περιοχής, για να μην ξανασυμβεί κάτι τέτοιο.

Κάτι τελευταίο: επειδή 5’ που περίμενα να ρθει το λεωφορείο(αφότου μας "άφησε" ο σκυλάκος), κανείς από όσα αμάξια πέρασαν δεν φιλοτιμήθηκε να πάει το νεκρό σκυλί κάπου παραπέρα (ούτε ένας οδηγός δεν κατέβηκε να δει τι έγινε), παρακαλώ όσους βρίσκονται στην περιοχή να πάνε να δούνε αν είναι ακόμη εκεί παρατημένο (ΑΝΤ.ΚΕΛΕΣΗ εκδοτήριο ΚΤΕΛ) και να το θάψουν κάπου, η αν υπάρχει κάποιος κτηνίατρος, ας πάρει δείγμα από τα υγρά στο στόμα του, να δει έστω από τι πέθανε.

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς!

25 τρόποι που ίσως σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα:

1)Ξεκίνα με ένα χαμόγελο η γέλα δυνατά,ακόμη κ αν δεν δεν ξέρεις γιατί.το χαμόγελο θα σου φέρει όμορφες εικόνες και το γέλιο,αν δεν καταφέρει αυτο,θα σε κάνει σίγουρα να συνεχίσεις να γελάς με τον εαυτό σου,γιατί πριν φαινόσουν κάπως βλάκας που γελούσες χωρίς λόγο.

2)Μίλα με άτομα που ξέρεις πως μπορούν να σε κάνουν να γίνεις καλύτερα.Πάνε μια βόλτα μαζί τους,πάρτους ένα τηλέφωνο..

3)Κάνε κάτι που πάντα σε διασκεδάζει

4)Κάνε κάτι που θέλεις να κάνεις εδώ και καιρό και συνέχεια το αναβάλλεις

5)Κοίτα φωτογραφίες που σε κάνουν να χαμογελάς

6)Πήγαινε μια βόλτα

7)Άκου χαρούμενη μουσική

8)Παίξε με το κατοικίδιό σου

9)Άσε τις ανησυχίες σου,προσωρινά(η και γενικότερα) στην άκρη

10)Πες κάτι που σου φτιάχνει τη διάθεση

11)Κάνε μια καλή πράξη

12)Αν θες να κλάψεις,κάντο...και μετά σίγουρα θα νιώσεις καλύτερα

13)Ξεκαθάρισε κάτι που σε τρώει

14)Σκέψου κάτι που περιμένεις με αγωνία

15)Διάβασε ένα βιβλίο η δες μια ταινία

16)Κάνε σε κάποιον ένα δώρο χωρίς να το περιμένει

17)Απόδέξου τις προ(σ)κλήσεις

18)Καθάρισε το σπίτι σου(το καθαρό σπίτι μας φέρνει μια ηρεμία)

19)Αφιέρωσε μια μέρα στην οικογένειά σου

20)Πάνε μια εκδρομούλα

21)Κάνε ένα διάλλειμα από τις σκέψεις σου,για να ασχοληθείς λίγο με κάποιο χόμπι σου

22)Σκέψου αστείες στιγμές

23)Βγάλε μια φωτογραφία

24)Σταμάτα ότι σου χαλάει τη διάθεση άσκοπα

25)Ξέγνοιασε...Δεν χρειάζεται να ανησυχούμε 24/7 για τα πάντα...

Και όπως είχα διαβάσει κάπου”Μην αγχώνεσαι για αυτά που μπορούν να αλλάξουν και για αυτά που δεν γίνεται να αλλάξουν”...

Μπορεί να μην εφαρμόζω όλα τα παραπάνω,μπορεί να εφαρμόζω άλλα που δεν θυμάμαι για να τα γράψω(γράψτε κ εσείς τρόπους που εφαρμόζετε).Μπορεί να εφαρμόζω μόνο 1,2 η 3 από τα 25 που έγραψα...Αλλά όλοι έχουμε έστω κ ένα πράγμα που ξέρουμε πως αν το κάνουμε θα νιώσουμε καλύτερα!Όλοι έχουμε δικαίωμα στις χαρούμενες στιγμές...Μην τις χάνουμε λοιπόν...

ΕΠΕΙΓΟΝ

Ξέρω ότι είναι πολλοί οι άστεγοι και μακάρι να μπορούσε να γίνει κάτι για όλους,αλλά προσφατα έπεσε στο ψάξιμό μου το παρακάτω...διαβάστε το και βοηθείστε! (παραθέτω και Link https://www.facebook.com/photo.php?fbid=201255723328957&set=a.170024319785431.34763.100003335921205&type=1&theater)


"Αγαπητοι Φίλοι ,
η φωτογραφία αυτή έχει τήν ιστορία ενός απλου Ανθρώπου που χρειάζεται τήν βοήθεια μας.
Η ιστορία εξελισσεται στήν Θεσσαλονίκη καί αφορά ένα νεαρό μέ αρκετά κοινωνικά,οικονομικά,βιολογικά και ψυχολογικά προβλήματα.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ αυτός δέν έχει οικογενεια (η μητερα του βρίσκεται σε ψυχιατρική δομή) , και εργαζόταν σε μικροθελήματα ετσι ώστε να ζεί χωρίς τήν εξαθλίωση.
Εδω και δέκα ημέρες είναι πλέον καί αστεγος,αφου η εξωση ηταν η επόμενη "γροθιά"για αυτόν.

Μαζευοντας λίγες οικονομίες τίς έδωσε στήν ιδιοκτητρια με σκοπο να παραμείνει λίγο στην οικία.
Αυτή αφου έσβησε τό χρέος προχωρησε στην έξωση αφήνοντας τόν νεαρό να κοιμάτε στόν διαδρομο τής οικοδομής έξω απο την πορτα τού τέως διαμερίσματός του.
Εκεί τον συνάντησε κάποιος Ανθρωπος Ψυχής που φρόντισε για κάποια κουβέρτα (το μωσαικό το 2012 πονάει αρκετα...) και για το συσσιτιο της εκκλησιας.
Ο νεαρός που είναι ηδη με συμπτώματα ασητίας,πού έχει αναγκη ιατροφαρμακευτικης φροντιδας, που σιγουρα χρειάζεται ψυχικης (ψυχιατρικής)στηριξης, έχει συνεχώς στην αγκαλιά του ,το μοναδικο ζωντανο που δεν τον εγκατέλειψε , το σκυλάκι του και ένα παπαγαλάκι τα οποία ταιζει με οτι μπορεί !!!

Αν και ειναι δυσκολες εποχες ενημερώσαμε οσους μπορούσαμε. Δέν είμαστε σίγουροι για την βοηθεια των (τρέχουν στους πολιτικούς-ισως αυριο στις 4μμ αναφερθει το τν 100).
Ο χρόνος πιέζει για την ψυχή,το σωμα (ισως και την ζωη) του νεαρου αυτου.
Ετσι όποιος μπορεί να βοηθήσει κατα πρωτον με χώρο για στέγαση η εργασία (οτιδήποτε ειναι αυτά) και κατα δευτερο με υπηρεσιες , ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ να τό πράξει ενημερώνοντας μας με προσωπικό μηνυμα.

Θά χαρουμε να βρούμε έστω και ένα, ωστε να προλάβουμε όλα τα παραπάνω.
(τό παρών θα δημοσιευτεί και άλλες φορές , μπορείτε εαν θέλετε να το κοινοποιησετε)."
"Συνάνθρωποι και Φίλοι ,
αυτή ειναι η εικόνα που αντικρύσαμε , όταν ο Ανθρωπος τούτος βρέθηκε στην έξωση από την ίδια την ζωή...
Το επίσης καχεκτικό ζωντανό του δέν τον εγκατέλειψε , ενώ στό αγαπημενο του παπαγαλάκι έδειχνε την αγαπη που από παιδί στερήθηκε.

Οι προσπάθειες για να αποφύγει τα χειρότερα σε σωμα και ψυχή συνεχίζονται και ειμαστε πλέον σίγουροι πώς (όπως πάντα) θα γίνετε ασπίδα σέ αυτόν τόν τόσο ταλαιπωρημένο Ανθρωπο !!

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΣΕΡΑΦΙΜΙΔΗΣ
Εθνική Τράπεζα
216/351926-08
(Ας πάψει να κοιτα το φτερούγισμα μόνο στό κλουβι του φίλου του) "

...φωνάζει ο νους...

...Ο νους βολεύεται, έχει υπομονή, του αρέσει να παίζει...

..."Εγώ μονάχα υπάρχω!" φωνάζει ο νους.

"Μέσα στα κατώγια μου, οι πέντε μου ανυφάντρες δουλεύουν, υφαίνουν και ξυφαίνουν τον καιρό και τον τόπο, τη χαρά και τη θλίψη, την ύλη και το πνέμα.

"Όλα ρέουν τρογύρα μου σαν ποταμός, χορεύουν, στροβιλίζουνται, τα πρόσωπα κατρακυλούν σαν το νερό, το χάος μουγκρίζει.

"Μα εγώ, ο Νους, με υπομονή, με αντρεία, νηφάλιος μέσα στον ίλιγγο, ανηφορίζω. Για να μην τρεκλίσω να γκρεμιστώ, στερεώνω απάνω στον ίλιγγο σημάδια, ρίχνω γιοφύρια, ανοίγω δρόμους, οικοδομώ την άβυσσο....

"Προϋπηρεσία Απαραίτητη"

Η κρίση όχι απλά έχει μπει στα σπίτια μας για τα καλά,αλλά τα έχει γκρεμίσει και τώρα κάθεται έξω από την πόρτα όλων Κέρβερος...Και άντε,πάνε στο διάολο οι φόροι που κάθε τόσο ανεβαίνουν,πάνε στο διάολο τα χαράτσια,πάνε στο διάολο τα τέλη των αυτοκινήτων που αυξάνονται...Στο διάολο και τα εισιτήρια και οι βενζίνες που αυξάνονται..."Κάπως θα τα καταφέρουμε,κάποια στιμγή...",σκεφτόμαστε όλοι..."θα στερηθώ,αυτό και το άλλο και θα πληρώσω αυτά που "πρέπει".."για να στερηθείς όμως κάτι,πάει να πει πως κάποτε το είχες...για να βάλεις κάτι στην άκρη(έστω και 1 ευρώ τη βδομάδα),πάει να πει πως κάπως θα το βρεις...Για να το βρεις όμως,αν στο σόι σου δεν υπάρχει κάποιος πολιτικός,κάποιος εφοπλιστής,κάποιος ποδοσφαιριστής,κάποιος που να βγάζει διεθνή hitakia της r'n'b...τότε πρέπει να δουλέψεις!Αν όχι εσύ,έστω οι γονείς σου...ΠΩΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΟΤΑΝ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΓΓΕΛΙΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΑ ΕΞΗΣ:

-το 80% των αγγελιών ζητάει κοπέλες(δηλαδή οι άλλοι τι να κάνουν?αλλαγή φύλου?)

-το 90% ζητάει να είσαι μεταξύ 18-25 ετών...γιατί?γιατί σ'αυτες τις ηλικίες η μείωση είναι μεγαλύτερη!Ναι αλλά όλοι οι υπόλοιποι τι να κάνουν?Να δέσουν μια θηλιά στο λαιμό τους?Η να φύγουν άρον άρον από την Ελλάδα(που φαντάζομαι ότι όλοι λίγο πολύ αυτό είχαμε κατά νου στα "καλά" χρόνια,πόσο μάλλον τώρα)..που εν τέλει εδώ που φτάσαμε και οι άνω των 25 θα δέχονταν μείωση μεγαλύτερη από αυτήν που τους αναλογεί,για να βγάζουν έστω και 200 ευρώ το μήνα.

-το 100% ζητάει ΠΡΟΫΠΗΡΕΣΙΑ...αυτό είναι που με εξοργίζει,γιατί λες,άντε ο άλλος αν είναι άντρας έχει μια ελπίδα 20%,αν είναι άνω των 25,έχει μια ελπίδα 10%(άντε πες 15%),αλλά όταν κάποιος δεν έχει προϋπηρεσία δεν έχει καμία ελπίδα...Και που να τη βρει την προϋπηρεσία 2-3...5ετών,και μάλιστα στον κλάδο που θες "Εσύ",όταν μάλιστα ζητάς να είναι και κάτω των 25...Έστω ότι κάποιος στάθηκε τυχερός πριν τα 25 και βρήκε δουλειά...Πόσο πιθανό είναι να τον κράτησαν τόσο καιρό...

Γι αυτό λοιπόν,αναφέρομαι στα άτομα που ζητάνε προσωπικό για κάθε είδους επιχείρηση και ελπίζω να πέσει κάποια στιγμή στα χέρια τους το κείμενο!

Εσείς λοιπόν,που ζητάτε άτομα για την επιχείρησή σας...Δεν δουλεύουν μόνο οι κοπέλες,και οι άντρες μια χαρά δουλεύουν.Δεν είναι ανάγκη να προσλάβεις για σερβιτόρα η για μασατζού(ή οτιδήποτε άλλο) μόνο γυναίκα,μόνο για να έρχεται κόσμος στο μαγαζί σου να την χαμουρεύει...Την ίδια δουλειά εν τέλει μπορεί να κάνει κ ο άντρας..

Το να ζητάτε άτομα 18-25 ετών,ναι μεν σας συμφέρει,αλλά μην ρίχνετε ban στις μεγαλύτερες ηλικίες.Αφήστε ανοιχτές τις πόρτες για όλους,και που ξέρετε?Μπορεί να ρθει κάποιος 30-40-50 χρονών,που θα κάνει τη δουλειά πολύ καλύτερα και θα τα βρείτε και στο οικονομικό.

Και επίσης,το να ζητάτε προϋπηρεσία είναι επίσης ηλίθιο.Γιατί από τη μία λέτε"πω τα καημένα τα νέα τα παιδιά,δύσκολο το μέλλον τους" και από την άλλη το κάνετε ακόμη πιο δύσκολο.Μπορεί κάποιος να έχει δουλέψει σε παρόμοια επιχείρηση και να τα πήγαινε σκατά,κ όμως έχει προϋπηρεσία...τι πάει να πει αυτό?κ από την άλλη,μπορεί κάποιος να μην έχει κάνει ποτέ σε κάποιος άλλος εργοδότη αυτό που του ζητάς εσύ(μιας και κανείς δεν τον δέχεται χωρίς προϋπηρεσία) αλλά να έχει σπουδάσει αυτό που ζητάς 5 χρόνια,να έχει πτυχίο με άριστα και μεταπτυχιακό...ή μπορεί να μην έχει κρατήσει δίσκο σε καμιά καφετέρια,αλλά να το χει χόμπι από παιδί και να μπορεί να κάνει και φιγούρες...

Τα παραδείγματα στα οποία αναφέρομαι είναι τυχαία και τα αναφέρω επειδή τα έχω ακούσει...Υπάρχουν πολλά άλλα επαγγέλματα όπου κάποιος μπορεί να είναι εξίσου και ίσως και καλύτερος από κάποιον με προϋπηρεσία..Και εν τέλει το να τους παρέχετε και μια εκπαίδευση 2-3 ημερών(που θα σας βγει και τσαμπέ) δε θα κάνει κακό ούτε σ'εσάς,ούτε σ'ένα άτομο που ψάχνει δουλειά...

Αφού δε μας στηρίζει το κράτος,ας στηρίξουμε ο ένας στον άλλον.Είτε είναι άντρας είτε είναι γυναίκα,είτε είναι μεγάλος είτε μικρός,είτε έχει εμπειρία είτε όχι...Ας μην κλείνετε τις πόρτες σε άτομα που δεν το αξίζουν...Ας τους δίνετε έστω και μία ευκαιρία κ αν δεν την αξίζουν θα φανεί πολύ σύντομα...Αλλά μην καταστρέφετε το μέλλον και τις ελπίδες των άλλων,με κλειστά τα μάτια...Δώστε ευκαιρίες σε όλους ανεξαιρέτως,μην βάζετε περιορισμούς στις αγγελίες σας(η μόνη απαίτηση που επιτρέπεται είναι το πτυχίο σε συγκεκριμένες ειδικότητες,γιατί έτσι σας δίνεται κ εσάς η ευκαιρία να βρείτε το κατάλληλο άτομο,έχοντας περισσότερες επιλογές...

Είναι πάρα πολλά αυτά που θέλω να πω και υπάρχει τέτοια σύγχυση στο μυαλό μου,που δεν ξέρω πως να τα γράψω...Ελπίζω πάντως να βγαίνει το μήνυμα που θέλω να περάσω...Μπορείτε να βοηθήσετε κ εσείς στο να γίνει η ανάρτηση καλύτερη,προσθέτοντας πράγματα που ενδεχομένως να παρέλειψα...

Διαδώστε το όσο μπορείτε,γιατί αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση στο τέλος δε θα μας ξαφνιάζουν οι αυτοκτονίες,αλλά θα μας φαίνεται περίεργο όταν κάποιος προτιμάει να ζήσει...

όταν χάνεις κάτι...

Λένε...πως όταν χάνεις κάτι καταλαβαίνεις την πραγματική του αξία...παλιότερα πίστευα πως αναφέρονται απλά στο ότι δεν εκτιμάμε πράγματα και ανθρώπους όσο τα έχουμε δίπλα μας...Όμως η φράση αυτή,είναι διφορούμενη!Τελικά κατάλαβα πως αυτή η φράση δεν αναφέρεται μόνο σε πράγματα/άτομα που αξίζουν,αλλά και σ αυτά που δεν αξίζουν...

Εγώ θα μιλήσω για άτομα...Χάνοντας λοιπόν,ΚΑΠΟΙΑ άτομα (ό,τι κ αν σου ήταν αυτά: "φίλοι", γείτονες, "σύντροφοι", αφεντικά και δεν ξέρω κ εγώ τι άλλο) καταλαβαίνεις μετά από καιρό την ΜΗΔΕΝΙΚΗ αξία τους. Πιστεύω πως υπάρχουν άτομα που συμφωνούν μαζί μου...Και όταν λέω μηδενική αξία,εννοώ πως τελικά καταλαβαίνεις πως ακόμη και το σάλιο που χρησιμοποίησες για να τους πεις ένα γεια,ήταν χαμένο...Και φυσικά αν γύριζες το χρόνο πίσω θα απέφευγες αυτά τα άτομα...

Ωστόσο,αυτός ο "χαμένος" χρόνος δεν πρέπει να μας πτωεί...Γιατί αυτός ο "χαμένος χρόνος" μας κάνει να εκτιμήσουμε ακόμη περισσότερο άτομα που θα ρθουν μετά,τα οποία αναπληρώνουν κάθε τι χαμένο..Άτομα που κάθε φορά που τα βλέπεις σε κάνουν να χαμογελάς...Άτομα που δε χορταίνεις να είσαι μαζί τους!Άτομα που τα πάντα μεταξύ σας είναι αμοιβαία!Άτομα που σε σέβονται και σε αγαπούν!Άτομα που δεν αφήνουν ποτέ το χέρι σου και σε στηρίζουν...Άτομα που δε θα σου κάναν ποτέ κακό...Θα μπορούσα να γράψω πάρα πολλά καλά γι'αυτά τα άτομα,αλλά νομίζω πως και μόνο αυτά είναι αρκετά για να κατάβουμε κάποια πράγματα...Αυτά τα άτομα είναι που έχουν την πραγματική αξία και που κανείς δε θα ήθελε να τα χάσει,γιατί τότε ο χαμός τους πραγματικά θα πονούσε!

Εγώ ευτυχώς είμαι τυχερή και έχω τέτοια άτομα δίπλα μου.Άλλα τα είχα πριν γεννηθώ ακόμη και άλλα τα "απέκτησα" στην πορεία...Αυτοί στους οποίους αναφέρομαι ξέρουν ποιοι είναι,και έχει ο καθένας μια ξεχωριστή θέση... Σας ευχαριστώ όλους μαζί και ξεχωριστά,με έναν ιδιαίτερο-διαφορετικό τρόπο τον καθένα...Κ όσο περνάει από το χέρι μου,δε θα σας αφήσω ποτέ να φύγετε(εκτός κ αν το θελήσετε)...

"όταν χάνεις κάτι καταλαβαίνεις την πραγματική του αξία"... αυτές λοιπόν είναι οι δύο όψεις της φράσης...

(music:Quinn's Song: A New Man)