i am a picture of myself..always somewhere outside aura...and like reflections in the mirror,it shines no more!

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

Void





"i am waiting for you last summer"
"He Has Left Us Alone But Shafts Of Light Sometimes Grace The Corners Of Our Rooms"
"i just wanted to make you something beautiful"
"one day i will teach you to let go of your fears"
"forever lost"
"are you there"
"desolation"
"lost in timeless horizons"
"year of no light"


Τι είναι όλα αυτά θα μου πείτε...είναι ονόματα τραγουδιών ή ονόματα συγκροτημάτων.
Είναι πράγματα που ακούω ξανά και ξανά ή ανακαλύπτω κάθε μέρα.
Είναι μια ειρωνεία που παίζει με το μυαλό μου.
Αν υπήρχε θεός, θα ήταν αυτός που θα τα στελνε στο δρόμο μου και θα γελούσε.
Είναι δάκρυα, είναι φωνές, είναι σιωπή.
Είναι δοξαριές που με τρυπάνε.
Είναι βήματα μέσα στην παγωνιά και στο σκοτάδι...
Βήματα κοιτώντας τον ουρανό...
Είναι ευχές και ερωτηματικά...
Ανάθεμα κ αν ξέρω τι είναι...
Ανάθεμα κ αν ξέρω πια τι είμαι εγώ...
Πέρσυ στις 21 Δεκεμβρίου λέγαν πως θα ερχόταν το τέλος του κόσμου...Και γιατί δεν ήρθε?
Ας ερχόταν και λίγο νωρίτερα...Θα με βόλευε μια χαρά...
Κάθε μέρα εύχομαι κάτι...τα "μακάρι" μου είναι πολλά,όμως ένα το κυρίαρχο...
Αν μπορούσα να πεθάνω για να βγει αληθινό, θα το κανα...Αρκεί να ζούσα τις τελευταίες μου στιγμές μ'αυτό.
Αν με τη δύναμη των δικών σας ευχών, γινόταν πραγματικότητα...θα σας ζητούσα να εύχεστε για μένα.
Γιατί τι είμαι..
Ένα κενό...Σαν την καρδιά που μες στη γύμνια της την χτυπάει ο Βαρδάρης, κ ολόγυρά της πέφτουν τ'αρπακτικά να την αποτελειώσουν.

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

All is Violent,All is Bright...

Ξεχνάω να γελάσω...
Κομμάτια του μυαλού λείπουνε, κόλλησαν κάπου στο χώρο και στο χρόνο.
Μέρες στις στάχτες, διαλυμένοι εγκέφαλοι και το γκρι επιστρέφει ξανά...
Τα μάτια πλέον σχεδόν αχρείαστα, αντανακλούν εικόνες εσωτερικά...
Και το μυαλό, λειψό πια...συνεχίζει...