tag:blogger.com,1999:blog-26509886097637027142024-03-14T10:12:05.707+02:00Δάσος ονείρωνΣκέψεις...συναισθήματα...όνειρα...απόψεις...πραγματικότητα και μη...vampirihttp://www.blogger.com/profile/05550896178529331596noreply@blogger.comBlogger94125tag:blogger.com,1999:blog-2650988609763702714.post-81297366490148356602016-10-20T00:26:00.002+03:002020-08-06T14:50:14.369+03:00Τίποτα δεν είμαστε<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span face="" style="font-family: "helvetica neue", arial, helvetica, sans-serif;">Σήμερα συνέβη κάτι πολύ άσχημο... Η ειρωνεία όμως είναι το θέμα του προηγούμενου post: <a href="http://dasosoneirwn.blogspot.gr/2015/12/mind-travellers.html">mind travellers</a> , αλλά θα καταλάβετε στην πορεία γιατί το λέω...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span face="" style="font-family: "helvetica neue", arial, helvetica, sans-serif;">Συνειδητοποίησα, για άλλη μια φορά πόσο ασήμαντοι είμαστε μέσα σε όλο αυτό το σύμπαν! Και πως αντί να αδράξουμε κάθε στιγμή και να εστιάζουμε σε όσα έχουμε, αντί σε όσα δεν έχουμε...η πλειοψηφία των ανθρώπων έχει την τάση να γκρινιάζει και να παραπονιέται. Δε λέω να επαναπαυόμαστε σε ότι έχουμε χωρίς να προσπαθούμε για κάτι καλύτερο και χωρίς να έχουμε στόχους και να κυνηγάμε τα όνειρά μας, προφανώς. Ούτε λέω πως δεν υπάρχουν περιπτώσεις που οι προσπάθειές μας, μπορεί να πάνε "χαμένες"...</span></div>
<span face="" style="font-family: "helvetica neue", arial, helvetica, sans-serif; text-align: justify;">Είναι αστείο όμως αν σκεφτεί κανείς τα πράγματα στα οποία μπορεί να δώσουμε σημασία και να μας χαλάσουν τη διάθεση, χωρίς να το αξίζουν... Κάποιος μπορεί να νευριάσει γιατί έχασε το λεωφορείο και πρέπει να περιμένει 30' για το επόμενο, κάποιος άλλος γιατί ξέμεινε από τσιγάρα και βαριέται να πάει στο περίπτερο να πάρει άλλα, γιατί δεν πέτυχε το κούρεμα, γιατί σκίστηκε ένα ρούχο, γιατί χάσαμε 5 ευρώ...</span><br />
<span face="" style="font-family: "helvetica neue", arial, helvetica, sans-serif; text-align: justify;">Σίγουρα όλους μας μας έχει χαλάσει τη διάθεση κάτι πολύ ασήμαντο! Ως ένα άτομο που έχω την κακή τάση να υπεραναλύω πολλές φορές, μπορεί να "φάω" μέχρι και ώρες προσπαθώντας να αποφασίσω ή να εξηγήσω κάτι, το οποίο κυριολεκτικά την επόμενη μέρα δε θα έχει καμία σημασία... Δε θα έχει καμία σημασία αύριο αν σήμερα μαγειρέψω το x ή το y φαΐ, δε θα έχει καμία σημασία αν θα δω την x ή την y ταινία, δε θα έχει καμία σημασία αν αντί για 5 σελίδες που ήθελα να γράψω στην εργασία μου, έγραψα 2.</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span face="" style="font-family: "helvetica neue", arial, helvetica, sans-serif;">Ακόμη και για πιο "σημαντικά" πράγματα, όπως το να μαλώσω με κάποιον ή να μην τα πάω καλά σε μια συνέντευξη, που σίγουρα επηρεάζουν τα αύριο μου...Ακόμη κ αυτά, είναι ασήμαντα από τη στιγμή που διορθώνονται!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span face="" style="font-family: "helvetica neue", arial, helvetica, sans-serif;">Κ όσο έχουμε την "τύχη" να είμαστε και σήμερα ζωντανοί και να διαβάζουμε αυτό το ποστ, να είμαστε έξω βόλτα, να βλέπουμε ταινίες, να γκρινιάζουμε γιατί μας έπιασε η βροχή καθώς πηγαίναμε σπίτι, ή γιατί θέλαμε τελικά το μπλε παντελόνι κ όχι το μαύρο που αγοράσαμε, ή γιατί το διαμαντένιο μας μπρελόκ γρατζούνισε τη ferrari μας...ο χρόνος κυλάει!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span face="" style="font-family: "helvetica neue", arial, helvetica, sans-serif;">Όσο λοιπόν, έχουμε την πολυτέλεια να κάνουμε όλα αυτά τα πράματα και να γκρινιάζουμε χάνοντας το χρόνο μας αντί να τον αξιοποιούμε, κάποιοι άνθρωποι χάνονται... Άνθρωποι που είτε πάλεψαν για τη ζωή τους, είτε την χάσαν από τη μια στιγμή στην άλλη. Αλλά είμαι σίγουρη ότι αν είχαν την ευκαιρία να ξαναζήσουν, δε θα τους απασχολούσαν πια ανούσια πράγματα, αλλά θα αφιέρωναν το χρόνο τους σε πρόσωπα και δραστηριότητες που θα τους γέμιζαν τη ζωή με χαρά. </span></div>
<span face="" style="font-family: "helvetica neue", arial, helvetica, sans-serif; text-align: justify;">Σήμερα σκοτώθηκε ένα παιδί 1 χρόνο μεγαλύτερο από μένα...Ένα παιδί που γνώριζα από μικρή! Ένα παιδί που δε θα έλεγα ότι είχε λίγες δυσκολίες στη ζωή του. Ένα παιδί που είχε σχέδια για το αύριο...Ένα παιδί που δεν είχε κάνει κακό σε κανέναν. Ένα ήσυχο και φιλότιμο παιδί... Που σήμερα το πρωί ξυπνώντας, δεν ήξερε πως θα είναι το τελευταίο πρωί που βλέπει τον ήλιο, την οικογένειά του, τους φίλους του.</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span face="" style="font-family: "helvetica neue", arial, helvetica, sans-serif;">Αυτό λοιπόν, είναι σημαντικό...είναι κάτι που δυστυχώς δε διορθώνεται! </span></div>
<span face="" style="font-family: "helvetica neue", arial, helvetica, sans-serif; text-align: justify;">Σήμερα λοιπόν, ένιωσα τόσο χαζή κ αχάριστη... Σκέφτηκα όλα αυτά τα χαζά πράματα που με αγχώνουν κ πόσο μηδαμινά είναι μπροστά σ' αυτή τη ζωή, αλλά και σε όλες τις υπόλοιπες που χάνονται καθημερινά...</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span face="" style="font-family: "helvetica neue", arial, helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span face="" style="font-family: "helvetica neue", arial, helvetica, sans-serif;">Καλό ταξίδι να έχεις και να είσαι καλά, όπου και αν βρίσκεσαι!</span></div>
</div>
vampirihttp://www.blogger.com/profile/05550896178529331596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2650988609763702714.post-15983499077651356712015-12-08T01:10:00.001+02:002016-09-05T22:59:36.474+03:00Mind Travellers<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://img03.deviantart.net/9aa9/i/2015/212/8/4/mind_travellers_by_irenv-d93keso.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="425" src="https://img03.deviantart.net/9aa9/i/2015/212/8/4/mind_travellers_by_irenv-d93keso.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Πολύς πολύυυυς καιρός από τότε που έγραψα τελευταία φορά.Που εδώ που τα λέμε δεν έγραψα και τίποτα , κάτι στίχους πήρα και τους πέταξα... Σήμερα θα παραστήσω το φιλόσοφο. Τώρα τελευταία (ακαθόριστο το τελευταία, μπορεί να είναι κ ένας μήνας, μπορεί και 4) με έχει πιάσει μια σκέψη περί θανάτου και ζωής. Όχι βαθιά φιλοσοφία, αλλά κάτι του τύπου σήμερα είμαι κ αύριο δεν είμαι. Κ επειδή αρκετά χρόνια-κυριολεκτικά- της ζωής μου, έχει φάει το άγχος, νομίζω εδώ και καιρό ότι πρέπει να σταματήσει αυτή η "παράνοια"... Δηλαδή ντάξει, αν αύριο πεθάνω, γιατί να φάω την τελευταία μου μέρα αγχωμένη για το "σφάλμα" που έκανα χθες-προχθές-πριν δέκα χρόνια. Γιατί να μην προσπαθήσω να το "απαλείψω" κάνοντας κάτι θετικό αντί να αναλώνομαι. Γιατί να μην περάσω χρόνο με τα άτομα που θέλω, να μην κάνω κάτι που θέλω, να δώσω μια "τελευταία" βοήθεια σε κάποιον που τη χρειάζεται. Γιατί να μη νιώσω, γιατί να μην γελάσω. Δε λέω, και το κλάμα δυνατό συναίσθημα είναι... και πρέπει να το ζεις.... Αλλά τελευταία μέρα είναι ρε αδερφέ, θέλω να γελάσω. Δε θέλω να ασχοληθώ με μικροπρέπειες. Δε λέω να γίνω παρτάκιας και να μη με νοιάζει τίποτα και κανείς... Το να ζω, είναι παράλληλο (για μένα τουλάχιστον) με το να <b>συνυπάρχω </b>με αρκετούς ανθρώπους.. Τους δικούς μου ανθρώπους. Και ναι, θλίβομαι όταν σκέφτομαι πόσα "λίγα" χρόνια ζούμε συγκριτικά με το σύμπαν, αλλά είμαστε τυχεροί που υπήρξαμε...που υπάρχουμε ακόμη. Που κάναμε ένα, δύο , 20, 40, 100 ταξίδια γύρω από τον ήλιο (κάπου είχα διαβάσει κάτι παρόμοιο-δε θέλω να πάρω τα credits) . Που γνωρίσαμε πλάσματα, χαμογελάσαμε, δακρύσαμε, επιτύχαμε, αποτύχαμε, αγκαλιάσαμε, αγαπήσαμε, μαλώσαμε, χαρήκαμε, πέσαμε, σηκωθήκαμε... Ζήσαμε! Και όσος χρόνος μου μένει, θα τον ζήσω κάνοντας καλύτερο το δικό μου παρόν και όσο μπορώ και των γύρω μου.</span><br />
<br />
photo:<a href="https://www.facebook.com/IrenVphotography/photos/pb.1449487041956208.-2207520000.1449529675./1646739098897667/?type=3&src=https%3A%2F%2Fscontent-ams2-1.xx.fbcdn.net%2Fhphotos-xft1%2Ft31.0-8%2F11143704_1646739098897667_8608893460789096107_o.jpg&smallsrc=https%3A%2F%2Fscontent-ams2-1.xx.fbcdn.net%2Fhphotos-xfa1%2Fv%2Ft1.0-9%2F11811505_1646739098897667_8608893460789096107_n.jpg%3Foh%3D3af95b94cc13601f4cf8d85e988485d7%26oe%3D56DE6F96&size=1200%2C800&fbid=1646739098897667"> IrenV Photography </a></div>
</div>
vampirihttp://www.blogger.com/profile/05550896178529331596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2650988609763702714.post-33589768406936477452014-10-08T01:13:00.000+03:002014-10-08T01:13:10.933+03:00Funeral For A Great Drunken Bird<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22px;">What a shame it was</span></div>
<span style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22px;"></span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22px;">That he should fall</span></div>
<span style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22px;">
</span><span style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22px;"><div style="text-align: center;">
From the tops of the trees</div>
</span><span style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22px;"><div style="text-align: center;">
Only after a few drinks<br />
<br /></div>
</span><span style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22px;"></span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22px;">He was smart once</span></div>
<span style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22px;">
</span><span style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22px;"><div style="text-align: center;">
And beautiful too</div>
</span><span style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22px;"><div style="text-align: center;">
But now he's gone</div>
</span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22px;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22px;"></span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22px;">Goodbye, you great fool</span></div>
<span style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22px;">
</span><span style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22px;"><div style="text-align: center;">
We love you</div>
</span><span style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22px;"><div style="text-align: center;">
We'll cherish you always</div>
</span><span style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22px;"><div style="text-align: center;">
Goodbye, you great bird</div>
</span><br />
<div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22px;">Goodbye </span></div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/eC6O4OlHE8Q?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
</div>
</div>
vampirihttp://www.blogger.com/profile/05550896178529331596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2650988609763702714.post-11676681672803162312014-05-15T02:35:00.000+03:002014-05-15T02:35:13.862+03:00Η ψυχή μου μοιάζει...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpS7jexOxXevkzU8WM2QbkXmcpbQjbBNl6k4P5LY-TSUC_pmFYSEiXSL3IMGmsT2BlLRbSWmIkxIeiQuOltjxPR6vYyqVNy7WjSrvDSdMAh4QC2d20-hc59GFFkfwN7viq2wjcLEBnOuFw/s1600/cry_by_Defiantforever4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpS7jexOxXevkzU8WM2QbkXmcpbQjbBNl6k4P5LY-TSUC_pmFYSEiXSL3IMGmsT2BlLRbSWmIkxIeiQuOltjxPR6vYyqVNy7WjSrvDSdMAh4QC2d20-hc59GFFkfwN7viq2wjcLEBnOuFw/s1600/cry_by_Defiantforever4.jpg" height="400" width="235" /></a></div>
...με τα ξεσκισμένα πανιά ενός σαπιοκάραβου<br />
...με τους νεκρούς που γυροφέρνουν ανάμεσα στους ζωντανούς,καταραμένοι-ανένταχτοι-αλύτρωτοι<br />
...με τον ήλιο που σβήνει και χάνεται για πάντα<br />
...με τις ατέλειωτες ώρες της νύχτας<br />
...με τους χειρότερους εφιάλτες<br />
...με τα αστέρια που πέφτουν στο κενό<br />
...με τη θηλιά που ήταν κάποτε γύρω από κάποιον σφυγμό<br />
...με το κουφάρι που το τρώει ο άνεμος και η σαπίλα<br />
<br />
μα πάνω απ'όλα....<br />
<br />
<b>"η ψυχή μου μοιάζει μ'εκείνους που τρελάθηκαν απ'τη λύπη κ αρχίζουν να γελούν..."</b><br />
<b><br /></b>
<span style="color: #999999; font-size: x-small;">image: <a href="http://defiantforever4.deviantart.com/art/cry-87578787">link</a></span><br />
<span style="color: #999999; font-size: x-small;">quote: Καζαντζάκης</span></div>
vampirihttp://www.blogger.com/profile/05550896178529331596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2650988609763702714.post-84378154594414212252014-04-17T21:29:00.002+03:002014-04-18T02:35:05.783+03:00i was there for a moment<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://burnslikeacid.files.wordpress.com/2011/12/maybeshewill-iwhfamtiwg-header.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://burnslikeacid.files.wordpress.com/2011/12/maybeshewill-iwhfamtiwg-header.jpg" height="267" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Με οποιαδήποτε απόπειρα μετάφρασης, θα έχανε έστω και λίγο από το νόημά του… Στο σύνολό του ταιριάζει απόλυτα στην κατάσταση που επικρατεί παντού τριγύρω μας και οι 5 τελευταίοι στίχοι ταιριάζουν απόλυτα με τις σκέψεις του χάους στο κεφάλι μου!<br />
<br />
Everybody knows things are bad, It's a depression.<br />
Everybody's out of work or scared of losing their job.<br />
The dollar buys a nickel's worth...<br />
banks are going bust...<br />
shop-keepers keep a gun under the counter...<br />
punks are running wild on the street and there's nobody anywhere that seems to know what to do.<br />
And there's no end to it.<br />
<br />
We know the air is unfit to breathe,<br />
our food is unfit to eat...<br />
we sit watching our T.V.s while some local newscaster tells us<br />
that today we had fifteen homicides and sixty-three violent crimes --<br />
as if that's the way it's supposed to be!<br />
<br />
We know things are bad; worse than bad.<br />
They're crazy!<br />
It's like everything, everywhere is going crazy.<br />
So, we don't go out anymore;<br />
we sit in the house and slowly the world we're living in is getting smaller and we say:<br />
Please, at least leave us alone in our living rooms, let me have my toaster and my T.V.<br />
and my steel-belted radials and I won't say anything - just leave us alone.<br />
<br />
But I'm not gonna leave you alone...<br />
I want you to get mad!<br />
I don't want you to protest and I don't want you to riot or write your Congressman,<br />
because I wouldn't know what to tell you to write.<br />
I don't know what to do about the depression and the inflation and the Russians or the crime in the street.<br />
All I know is that first you've got to get mad... you've got to say: I'm a human being,<br />
Goddamn it, my life has value!<br />
<br />
<b>I want you to get up now,</b><br />
<b>I want all of you to get up out of your chairs.</b><br />
<b>I want you to get up, right now, and go to the window,</b><br />
<b>open it and stick your head out and yell:</b><br />
<b>I'M AS MAD AS HELL AND I'M NOT GOING TO TAKE THIS ANYMORE!</b><br />
<b><br /></b>
music:<a href="https://www.youtube.com/watch?v=a1nrtRLhvuQ">Not for want of trying</a><br />
words: <a href="http://www.imdb.com/title/tt0074958/">Network</a></div>
vampirihttp://www.blogger.com/profile/05550896178529331596noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2650988609763702714.post-80564182638523693902014-04-15T16:10:00.000+03:002014-04-15T16:10:19.245+03:00Συχώρα με, αγάπη μου...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://fc00.deviantart.net/fs70/i/2011/050/0/2/tears_of_ice_by_kuollutsielu-d39x0mi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://fc00.deviantart.net/fs70/i/2011/050/0/2/tears_of_ice_by_kuollutsielu-d39x0mi.jpg" height="320" width="287" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Ήξερες να δίνεσαι αγάπη μου…</span><br />
<span style="font-family: inherit;">Δινόσουνα ολάκερη</span><br />
<span style="font-family: inherit;">και δεν κράταγες για τον εαυτό σου</span><br />
<span style="font-family: inherit;">παρά μόνο την έγνοια</span><br />
<span style="font-family: inherit;">αν ολάκερη έχεις δοθεί…</span><br />
<b><span style="font-family: inherit;"><br /></span></b>
<b><span style="font-family: inherit;"><i>Όλα μπορούσανε να γίνουνε</i></span></b><br />
<b><span style="font-family: inherit;"><i>στον κόσμο αγάπη μου</i></span></b><br />
<b><span style="font-family: inherit;"><i>τότε που μου χαμογελούσες…</i></span></b><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου</span><br />
<span style="font-family: inherit;">είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρα μου</span><br />
<span style="font-family: inherit;">αγαπημένη μου…</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Μα και τι να πει κανείς…</span><br />
<span style="font-family: inherit;">Όταν ο κόσμος είναι τόσο φωτεινός</span><br />
<span style="font-family: inherit;">και τα μάτια σου τόσο μεγάλα..</span><br />
<b><span style="font-family: inherit;"><i>Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου</i></span></b><br />
<b><span style="font-family: inherit;"><i>έζησα όλη τη ζωή…</i></span></b><br />
<span style="font-family: inherit;">Θα ξαναβρεθούμε μια μέρα</span><br />
<span style="font-family: inherit;">και τότε όλα τα βράδια</span><br />
<span style="font-family: inherit;">κι όλα τα τραγούδια θάναι δικά μας…</span><br />
<b><span style="font-family: inherit;"><br /></span></b>
<b><span style="font-family: inherit;"><i>Θάθελα να φωνάξω τ’ονομά σου,αγάπη μου,</i></span></b><br />
<b><span style="font-family: inherit;"><i>μ’ όλη μου τη δύναμη…</i></span></b><br />
<b><span style="font-family: inherit;"><i>Να το φωνάξω τόσο δυνατά</i></span></b><br />
<b><span style="font-family: inherit;"><i>που να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο,</i></span></b><br />
<b><span style="font-family: inherit;"><i>καμιά ελπίδα να μη πεθάνει…</i></span></b><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Θε μου πόσο ήταν όμορφη</span><br />
<span style="font-family: inherit;">σαν ένα φωτισμένο δέντρο</span><br />
<span style="font-family: inherit;">μια παλιά νύχτα των Χριστουγέννων</span><br />
<b><span style="font-family: inherit;"><i>Συχώρα με, αγάπη μου,</i></span></b><br />
<b><span style="font-family: inherit;"><i>που ζούσα πριν να σε γνωρίσω…</i></span></b><br />
<span style="font-family: inherit;"><i><br /></i></span>
<b><span style="font-family: inherit;"><i>Μισώ τα μάτια μου,</i></span></b><br />
<b><span style="font-family: inherit;"><i>που πια δεν καθρεφτίζουν το χαμόγελό σου..</i></span></b><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Θα σ’ ακούω σαν τον τυφλό που κλαίει,</span><br />
<span style="font-family: inherit;">ακούγοντας μακριά τη βουή μιας μεγάλης γιορτής</span><br />
<span style="font-family: inherit;">σ’ αναζητάω σαν τον τυφλό,</span><br />
<span style="font-family: inherit;">που ψάχνει να βρει το πόμολο της πόρτας</span><br />
<span style="font-family: inherit;">σ’ενα σπίτι που’ πιασε φωτιά,</span><br />
<b><span style="font-family: inherit;"><i>α, για να γεννηθείς εσύ</i></span></b><br />
<b><span style="font-family: inherit;"><i>κι εγώ για να σε συναντήσω</i></span></b><br />
<b><span style="font-family: inherit;"><i>γι αυτό έγινε ο κόσμος…</i></span></b><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Κι εσύ, αγαπημένη, όταν με διώχνεις,</span><br />
<span style="font-family: inherit;">κλείνεις έξω απ’ την πόρτα σου</span><br />
<span style="font-family: inherit;">έναν ολάκερο πικραμένο κόσμο..</span><br />
<span style="font-family: inherit;">Η πλατεία θα μείνει έρημη</span><br />
<span style="font-family: inherit;">σα μια ζωή που όλα τάδωσε, κι όταν ζήτησε κι αυτή</span><br />
<span style="font-family: inherit;">λίγη επιείκεια</span><br />
<span style="font-family: inherit;">της την αρνήθηκαν.</span><br />
<span style="font-family: inherit;">Χωρίς όνειρα να μας ξεγελάσουνε και δίχως φίλους πιά</span><br />
<span style="font-family: inherit;">να μας προδώσουν…</span><br />
<b><span style="font-family: inherit;"><i>Γιατί οι άνθρωποι υπάρχουν απ’ τη στιγμή που βρίσκουνε</i></span></b><br />
<b><span style="font-family: inherit;"><i>μια θέση</i></span></b><br />
<b><span style="font-family: inherit;"><i>στη ζωή των άλλων.</i></span></b><br />
<b><span style="font-family: inherit;"><i>Ή</i></span></b><br />
<b><span style="font-family: inherit;"><i>ένα θάνατο</i></span></b><br />
<b><span style="font-family: inherit;"><i>για τη ζωή των άλλων…</i></span></b><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<b><span style="font-family: inherit;"><i>Κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον,</i></span></b><br />
<b><span style="font-family: inherit;"><i>είμαστε κιόλας νεκροί…</i></span></b><br />
<span style="font-family: inherit;">Αν βρουν έναν άνθρωπο νεκρό</span><br />
<span style="font-family: inherit;">έξω απ’ την πόρτα σου,</span><br />
<span style="font-family: inherit;">εσύ θα ξέρεις,</span><br />
<span style="font-family: inherit;">πως πέθανε σφαγμένος</span><br />
<span style="font-family: inherit;">απ’ τα μαχαίρια του φιλιού,</span><br />
<span style="font-family: inherit;">που ονειρευότανε για σένα…</span><br />
<span style="font-family: inherit;">Θυμάσαι τις νύχτες; Για να σα κάνω να γελάσεις περπατούσα πάνω</span><br />
<span style="font-family: inherit;">……στο γυαλί της λάμπας.</span><br />
<span style="font-family: inherit;">«Πως γίνεται αυτό;» ρώταγες. <b><i>Μα ήταν τόσο απλό</i></b></span><br />
<b><span style="font-family: inherit;"><i>αφού μ᾿ αγαπούσες</i></span></b><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Ποδοπάτησε με,</span><br />
<b><span style="font-family: inherit;"><i>να έχω τουλάχιστον την ευτυχία</i></span></b><br />
<b><span style="font-family: inherit;"><i>να μ’αγγίζεις…</i></span></b><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<i><span style="font-family: inherit;">Τάσος Λειβαδίτης</span></i></div>
vampirihttp://www.blogger.com/profile/05550896178529331596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2650988609763702714.post-41950213191155025912014-04-13T15:31:00.000+03:002014-04-13T15:35:25.702+03:00Σαν σβήνουν τ'άστρα...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjShzre-vcHPUojQTXDo9B76OtSXwDV32aAM4eGkVc6-H-aVBtXAJNnhExLXDBiy1w9oTlHUE2xFhMywKv7qCN_xCz-o2lv_FQaujYHCvx_kEGsmbeCmTyUaWv2nLLvqT1neEJScgVaQnNK/s1600/IMG_1036.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjShzre-vcHPUojQTXDo9B76OtSXwDV32aAM4eGkVc6-H-aVBtXAJNnhExLXDBiy1w9oTlHUE2xFhMywKv7qCN_xCz-o2lv_FQaujYHCvx_kEGsmbeCmTyUaWv2nLLvqT1neEJScgVaQnNK/s1600/IMG_1036.jpg" height="400" width="265" /></a></div>
<br />
<br />
Αδιέξοδο...<br />
Τα ενδιαφέροντα μάλλον βάλαν πλώρη για κάπου μακρυά...<br />
Όλα φαίνονται γκρι...όλα στην ίδια απόχρωση...όλα αδιάφορα...<br />
Τίποτα δεν είναι πια πιο ιδιαίτερο..<br />
Κανένα μαγνητικό πεδίο να τραβήξει την προσοχή.<br />
Κάτι ρινίσματα μόνο διάσπαρτα εδώ κ εκεί.<br />
Κάθε μέρα το ίδιο ανούσια και αδιάφορη με την προηγούμενη...<br />
Το ίδιο ανέλπιδη και "κουραστική"...<br />
Σκαμπανεβάσματα...αλλόκοτες συμπεριφορές...τόσο αλλόκοτες που δεν ταιριάζουν καν σε ένα τόσο αλλόκοτο άτομο!<br />
Χαμένη μέσα σ'ένα σύννεφο...μέσα σε μια ομίχλη βαδίζοντας στα τυφλά..όπου πνεύσει ο άνεμος.<br />
Μέρες βαλμένες στο repeat και κύκλοι μέσα στον νου...<br />
Ένα παράλληλο σύμπαν και μια πλήρης απροσαρμοστικότητα...<br />
<br />
Photo: <a href="http://shadowness.com/IrenV/we-gather-thorns-for-flowers">link</a><br />
Music: <a href="http://www.youtube.com/watch?v=ueyy9mqf8Xs">link</a><br />
<br /></div>
vampirihttp://www.blogger.com/profile/05550896178529331596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2650988609763702714.post-15504064789468556582014-03-31T10:15:00.002+03:002014-03-31T10:18:22.344+03:00Achtung!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Είναι φοβερό πόσο ακραία μπορεί να μεταβληθεί μια κατάσταση...<br />
Πως από τη μια όχθη μπορείς να πας στην άλλη...<br />
Πως η συμπάθεια μπορεί να γίνει αποστροφή...<br />
Κάθε ανθρώπινη σχέση, απ' ό,τι φαίνεται έχει κ ένα όριο...νοητό.Όχι το ίδιο πάντα κ όχι απαραίτητα προκαθορισμένο.Για άλλους είναι μεγαλύτερο και για άλλους είναι μικρότερο. Όμως έτσι και περαστεί η γραμμή αυτού του ορίου, το αρνάκι γίνεται λύκος.<br />
Το όριο δεν διαπερνάται πάντα με μια "κακιά" πράξη. Αλλά μπορεί αυτή η πράξη-ή επαλληλία πράξεων-να μην είναι απλά η κατάλληλη.Μπορεί συγκεκριμένα να έχουμε ταυτόχρονα πολλά όρια...άλλο για τη φορτικότητα, άλλο για το σεβασμό, άλλο για την περιφρόνηση, άλλο για την αγένεια κ.ο.κ.<br />
Και με κάθε αντίστοιχη πράξη να γεμίζει η στάθμη της κάθε "δεξαμενής"... Ίσως υπάρχουν και προειδοποιητικά σημάδια ότι τείνει να ξεχειλίσει. Αν όμως αυτά τα σημάδια αγνοηθούν, τότε επέρχεται μια ρήξη...και το περιβάλλον γίνεται ασφυκτικά μικρό.<br />
Ίσως κ από την άλλη, ακραίες να μην είναι οι συμπεριφορές,αλλά το μυαλό μου...<br />
Ευτυχώς που υπάρχουν και άτομα που κάνουν τα όρια μας να τείνουν στο άπειρο! :)<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9DCFiQ55iX3tLXApIF23LxCJQHLqDYDvWYh8fFGKN_aCJnPcpOx2IlzXyNATF7xJ0yVP392YVCQJ6tBdc0VComvGqliru4rwLd1JS8ljLWHto1TRpsXzGk8bBnzA7NNBv6MZPU04BwPJx/s1600/Untitled-1.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9DCFiQ55iX3tLXApIF23LxCJQHLqDYDvWYh8fFGKN_aCJnPcpOx2IlzXyNATF7xJ0yVP392YVCQJ6tBdc0VComvGqliru4rwLd1JS8ljLWHto1TRpsXzGk8bBnzA7NNBv6MZPU04BwPJx/s1600/Untitled-1.gif" height="294" width="320" /></a></div>
<br /></div>
vampirihttp://www.blogger.com/profile/05550896178529331596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2650988609763702714.post-71601955614773603422014-02-14T11:15:00.000+02:002014-02-14T11:15:16.025+02:00Suck valentine Sucks<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHKyVO_aCrLr7_bERv1ACMWLpwoXPOCg2PmDTcf8oAxcZHFLlGiFKR8bO1kH11IP603k_-Ybeg0Y_oVYjOAl8T0FIxVW3linz9qABQCQbx3UHmXazxKJ1xa5L__JcPwZk8cBtq611xDLk/s1600/Bloody+Valentine.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHKyVO_aCrLr7_bERv1ACMWLpwoXPOCg2PmDTcf8oAxcZHFLlGiFKR8bO1kH11IP603k_-Ybeg0Y_oVYjOAl8T0FIxVW3linz9qABQCQbx3UHmXazxKJ1xa5L__JcPwZk8cBtq611xDLk/s1600/Bloody+Valentine.jpg" height="320" width="243" /></a></div>
<br />
Κάααθε χρόνο,τέτοια μέρα αναρωτιέμαι για το πόση μπορεί να είναι η βλακεία των ανθρώπων.<br />
Καρδούλες παντού,χαζοχαρούμενες γκομενίτσες με τριαντάφυλλα και κόκκινες σακουλίτσες.<br />
"Ρομαντικά" δείπνα, και "ερωτικά"(κίτς-πουπουλένια) εσώρουχα.<br />
Έκρηξη υποκοριστικών,τούρτες σε σχήμα καρδιάς,και μπαλόνια...<br />
Δεν ξέρω από που να αρχίσω και που να τελειώσω..<br />
-από το ότι υπάρχουν άτομα,που περιμένουν αυτή τη μέρα?<br />
-από το ότι υπάρχουν άτομα που χαλιούνται αν ο/η σύντροφός τους,δεν είναι τόσο fan όσο αυτοί?<br />
-από το ότι αγνοούν τις υπόλοιπες μέρες,και περιμένουν αυτήν για να γιορτάσουν τον έρωτά τους?(λες και οι άλλοι θα καθορίζουν πότε θα ερωτευτούμε και πότε θα το γιορτάσουμε)<br />
-από το ότι πάνε και πετάνε τα λεφτά τους,για μια χαζή μέρα?<br />
πραγματικά δεν ξέρω τι απ'όλα είναι το πιο ηλίθιο..<br />
Α...ξέρω τι είναι το πιο ηλίθιο!<br />
που από το γυμνάσιο,τέτοια μέρα,ΚΑΘΕ χρόνο ακούω την ίδια ερώτηση."Εσύ γιορτάζεις σήμερα?"<br />
Που 2 πράγματα μπορεί να σημαίνει...<br />
1)"είσαι ερωτευμένη?"(γιατί δεν το ρωτάς έτσι ρε άνθρωπα και το πας πλαγίως)<br />
2)"είσαι από αυτούς που γιορτάζουν τη σημερινή μέρα?"(εγώ θα ρωτούσα απλά"είσαι κ εσύ από τους χαζούς?")<br />
Σταματήστε λοιπόν να κυκλοφορείτε με ένα ηλίθιο(εφήμερο) χαμόγελο αυτή τη μέρα,<br />
όταν κρατάτε ένα τριαντάφυλλο ή ένα χέρι!<br />
Και σταματήστε επιτέλους να σπάτε τα νεύρα των γύρω σας με το "τι θα πάρω στον ζουζουνάκο μου?"..."τι εσώρουχα να φορέσω"(Δηλαδή τον υπόλοιπο χρόνο τι κάνετε?Δεν παίρνετε κάνενα δώρο και κυκλοφορείτε με κελεμπίες?)<br />
<div>
<br /></div>
</div>
vampirihttp://www.blogger.com/profile/05550896178529331596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2650988609763702714.post-70768034359237259172014-02-11T19:43:00.000+02:002014-02-13T15:14:21.416+02:00roads<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgv-OIbe51vY1Gm1sHJpCKlvW59jWY6HA07Rl5dvoeaOp1C3v-82HJn3rWXVBlNFiFM8ZVw1OKMBic2NilAkWgVirbECoJawrO97TjXDGi6goZAp5WvAWi8h30mWbWehrG5RGHPJ6FqHHUF/s1600/the_naked_purpose_of_winter_by_mere_ambivalence-d7kcym.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgv-OIbe51vY1Gm1sHJpCKlvW59jWY6HA07Rl5dvoeaOp1C3v-82HJn3rWXVBlNFiFM8ZVw1OKMBic2NilAkWgVirbECoJawrO97TjXDGi6goZAp5WvAWi8h30mWbWehrG5RGHPJ6FqHHUF/s1600/the_naked_purpose_of_winter_by_mere_ambivalence-d7kcym.jpg" height="285" width="400" /></a></div>
<br />
Τα χρώματα έντονα..<br />
Ο ήλιος κιτρινο-φλογερός, καλυμμένος πίσω από τα φωτεινά σύννεφα.<br />
Μικρές γαλάζιες νότες-ο ουρανός που ξεπροβάλλει.<br />
Η γη καταπράσινη-τα δέντρα όμως,ακόμη γυμνά.<br />
Η οριογραμμή του βουνού διαγράφεται πίσω από τη θολούρα.<br />
<i>-Όμορφη και μελαγχολική-</i><br />
Έρχεται η άνοιξη και όλα την ακολουθούν.<br />
Τα δέντρα όμως δεν είναι έτοιμα να αφήσουν το χειμώνα...<br />
Θέλουν να τον χαρούν λίγο ακόμη...<br />
Ίσως μετά από τόσα χρόνια είναι στερνή η φορά που με συναντούν,μέσα στη γύμνια τους, έχοντας για παρέα τους μονάχα κάποια περιστασιακά φτερουγίσματα...<br />
Κρίμα που δε μπορώ να χαρώ,αυτή την όμορφη εικόνα..<br />
Κρίμα για όσους δε μπορούν...<br />
Μα οι στάλες των ματιών μου,με εμποδίζουν...<br />
<br />
IrenV<br />
<span style="font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-size: x-small;">photo: <a href="http://www.deviantart.com/art/the-naked-purpose-of-winter-12707230">link </a></span></div>
vampirihttp://www.blogger.com/profile/05550896178529331596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2650988609763702714.post-16157995057369662222014-01-16T15:02:00.000+02:002014-01-16T16:25:11.830+02:00Δημοσιογραφικός απόπατος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Μέρες τώρα βλέπω κάθε μέρα 'ειδήσεις' για το δυστύχημα-ατύχημα στα Μάλγαρα...Γνωστοί και φίλοι μου στέλνουν,links με κάτι που ειπώθηκε.Αναδημοσιεύσεις ξανά και ξανά. Να ξαναπεί το Χ site κάτι που πριν λίγο είπε το Υ(και άλλα 3000). Τι κ αν είναι δημοσιογράφοι και δουλειά τους είναι να βρίσκουν έγκυρα στοιχεία...Πλέον εκμηδενίζουν τα πάντα στο βωμό της δημοσιότητας,των προβολών και των χρημάτων. Αναληθείς πληροφορίες όπως"φοιτήτρια αρχιτεκτονικής", "μεταπτυχιακή φοιτήτρια", "το μικρότερο από τα 2 παιδιά της οικογένειας" και ποιος ξέρει τι άλλο,ήταν μερικά(από τα ανούσια πλέον πράγματα-μετά από τον χαμό της Ειρήνης) τα οποία με έκαναν να καταλάβω για ακόμη μια φορά πως η νοοτροπία των δημοσιογράφων,πλέον είναι"θα αναδημοσιεύσουμε ότι υπάρχει,προσθέτοντας και μια παραπάνω πληροφορία για να κάνουμε τη διαφορά",χωρίς βέβαια να ελέγχουν την ορθότητά της.Δεν παίζετε σπασμένο τηλέφωνο...δουλειά σας είναι και σκοπός της είναι να γίνεται σωστά!<br />
Την Ειρήνη είχα την τύχη να τη γνωρίσω και παρόλο που σκέφτηκα να της πω ένα "αντίο" και από δω,δεν το κανα,γιατί ήξερα πως κάποιος θα το βρει και θα αρχίσουν να κοσμούν και με δικά μου λόγια τις περιγραφές τους,απλά και μόνο για να πουν κάτι παραπάνω. Για όσους από εμάς ήταν απώλεια της είπαμε το αντίο με τον δικό μας τρόπο.<br />
Αυτό που δεν κατάλαβαν οι δημοσιογράφοι είναι ότι οι γονείς(και οι φίλοι της) χάσαν ένα από τα σημαντικότερα άτομα της ζωής τους και μέρα με τη μέρα θρηνούν και προσπαθούν να το συνειδητοποιήσουν. Δεν τους νοιάζει το πόση δημοσιότητα θα λάβει το θέμα..ίσα ίσα χειρότερα τους κάνει. Φανταστείτε ο καθένας(στους ασυνείδητους δημοσιογράφους κυρίως αναφέρομαι) κάτι που σας πονάει πάρα πολύ και το σκέφτεται συνεχώς..και τώρα φανταστείτε,όταν εσείς προσπαθείτε(όσο έστω είναι δυνατό) να μειώσετε τον πόνο,να έχετε όλα τα media να μιλάνε ξανά και ξανά και ξανά γι αυτό, βγάζοντας ένα μέρος της προσωπικής σας ζωής στον αέρα.<br />
Σαφώς σαν είδηση έπρεπε να βγει στα κανάλια, γιατί δεν ήταν λίγο όλο αυτό,αλλά έπρεπε να υπάρξει ένα όριο. Κ όχι αυτή η αηδιαστική-βασανιστική αναπαραγωγή-αλλοίωση που δημιουργήθηκε με στοιχεία ανούσια ή ψεύτικα και φωτογραφίες της Ειρήνης παντού. Μέχρι και βίντεο με ό,τι φωτογραφία της υπήρχε, ενδεχομένως σε κάποιο προσωπικό της προφίλ.Αμφιβάλλω αν έστω κ ένας από σας στεναχωρήθηκε πραγματικά, ή έστω ένας από εσάς μετά από διάφορα που έμαθε γι'αυτό το άτομο, ένιωσε ότι θα ήθελε να το χε γνωρίσει από κοντά.<br />
"Συγχαρητήρια" που έχετε εκφυλιστεί, χάνοντας κάθε επαγγελματισμό,ηθική και σεβασμό για το οτιδήποτε. Αν εσείς νιώθετε περήφανοι για την κατάντια σας σε "κατινίτσες" αντί για δημοσιογράφους, τότε τα δικά μου λόγια είναι περιττά.<br />
<b><span style="font-size: large;">ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ όμως, σεβαστείτε τον πόνο αυτών των ανθρώπων και σταματήστε να κάνετε την κατάστασή τους ακόμη πιο οδυνηρή. Αρκετά υποφέρουν ήδη...</span></b></div>
vampirihttp://www.blogger.com/profile/05550896178529331596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2650988609763702714.post-17136151631645376562014-01-15T14:29:00.000+02:002014-01-15T14:29:28.998+02:00Εμείς οι λίγοι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Είμαστε εμείς οι ονειροπαρμένοι τρελλοί της γης<br />
Με τη φλογισμένη καρδιά και τα έξαλλα μάτια.<br />
Είμαστε οι αλύτρωτοι στοχαστές και οι τραγικοί ερωτευμένοι.<br />
Χίλιοι ήλιοι κυλούνε μες στο αίμα μας<br />
Κι ολλούθε μας κυνηγά το όραμα του απείρου.<br />
Η φόρμα δεν μπορεί να μας δαμάσει.<br />
Εμείς ερωτευτήκαμε την ουσία του είναι μας<br />
Κι σ’ όλους με τους έρωτες αυτής αγαπούμε.<br />
Είμαστε οι μεγάλοι ενθουσιασμένοι κι οι μεγάλοι αρνητές.<br />
Κλείνουμε μέσα μας τον κόσμο όλο και δεν είμαστε τίποτα απ Αυτόν τον κόσμο<br />
Οι μέρες μας είναι μια πυρκαγιά κι οι νύχτες μας ένα πέλαγο.<br />
Γύρω μας αντηχεί το γέλιο των ανθρώπων.<br />
<br />
Είμαστε οι προάγγελοι του χάους<br />
<i style="color: #999999;"><span style="font-size: x-small;">Γιώργος Μακρής</span></i><br />
<span style="font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="color: #cccccc; font-size: x-small;">Music: <a href="http://www.youtube.com/watch?v=9pGGVWZ4Nls">We the few</a> από <a href="http://fieldsoflocust.blogspot.gr/">Fields of Locust</a> (τους οποίους ευχαριστώ για τη livara που κάνανε και που αν και δε σκοπεύανε, παίξαν το <a href="http://www.youtube.com/watch?v=faZJHedL-20">κομμάτι </a> που τους ζήτησα)</span></div>
vampirihttp://www.blogger.com/profile/05550896178529331596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2650988609763702714.post-16486978452773099202013-12-28T14:04:00.000+02:002013-12-28T16:41:23.590+02:00Void<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6I7lfC0xwNfIg3Xpm8rXlJwwLNInApU9f1npxA4he8QW11K8gAc0oUxM7W9UauPDkid0Q3imJRYx8Zk9cOjwefxeqIe0zIQKRXD0S6spXxezrjw6ksCoC9WPpKraOIWvKornMwwfX-buS/s1600/maxresdefault.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6I7lfC0xwNfIg3Xpm8rXlJwwLNInApU9f1npxA4he8QW11K8gAc0oUxM7W9UauPDkid0Q3imJRYx8Zk9cOjwefxeqIe0zIQKRXD0S6spXxezrjw6ksCoC9WPpKraOIWvKornMwwfX-buS/s640/maxresdefault.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-style: italic;"><br /></span></div>
<i></i><br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<i><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">
</span></i>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><i><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">"i am waiting for you last summer"</span></i></span></i></div>
<i><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">"He Has Left Us Alone But Shafts Of Light Sometimes Grace The Corners Of Our Rooms"</span></i><br />
<i><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">"i just wanted to make you something beautiful"</span></i><br />
<i><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">"one day i will teach you to let go of your fears"</span></i><br />
<i><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">"forever lost"</span></i><br />
<i><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">"are you there"</span></i><br />
<i><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">"desolation"</span></i><br />
<i><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">"lost in timeless horizons"</span></i><br />
<i><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">"year of no light"</span></i></div>
</span></i><br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Τι είναι όλα αυτά θα μου πείτε...είναι ονόματα τραγουδιών ή ονόματα συγκροτημάτων.</div>
<div style="text-align: left;">
Είναι πράγματα που ακούω ξανά και ξανά ή ανακαλύπτω κάθε μέρα.</div>
<div style="text-align: left;">
Είναι μια ειρωνεία που παίζει με το μυαλό μου.</div>
<div style="text-align: left;">
Αν υπήρχε θεός, θα ήταν αυτός που θα τα στελνε στο δρόμο μου και θα γελούσε.</div>
<div style="text-align: left;">
Είναι δάκρυα, είναι φωνές, είναι σιωπή.</div>
<div style="text-align: left;">
Είναι δοξαριές που με τρυπάνε.</div>
<div style="text-align: left;">
Είναι βήματα μέσα στην παγωνιά και στο σκοτάδι...</div>
<div style="text-align: left;">
Βήματα κοιτώντας τον ουρανό...</div>
<div style="text-align: left;">
Είναι ευχές και ερωτηματικά...</div>
<div style="text-align: left;">
Ανάθεμα κ αν ξέρω τι είναι...</div>
<div style="text-align: left;">
Ανάθεμα κ αν ξέρω πια τι είμαι εγώ...</div>
<div style="text-align: left;">
Πέρσυ στις 21 Δεκεμβρίου λέγαν πως θα ερχόταν το τέλος του κόσμου...Και γιατί δεν ήρθε?</div>
<div style="text-align: left;">
Ας ερχόταν και λίγο νωρίτερα...Θα με βόλευε μια χαρά...</div>
<div style="text-align: left;">
Κάθε μέρα εύχομαι κάτι...τα "μακάρι" μου είναι πολλά,όμως ένα το κυρίαρχο...</div>
<div style="text-align: left;">
Αν μπορούσα να πεθάνω για να βγει αληθινό, θα το κανα...Αρκεί να ζούσα τις τελευταίες μου στιγμές μ'αυτό.</div>
<div style="text-align: left;">
Αν με τη δύναμη των δικών σας ευχών, γινόταν πραγματικότητα...θα σας ζητούσα να εύχεστε για μένα.</div>
<div style="text-align: left;">
Γιατί τι είμαι..</div>
<div style="text-align: left;">
Ένα κενό...Σαν την καρδιά που μες στη γύμνια της την χτυπάει ο Βαρδάρης, κ ολόγυρά της πέφτουν τ'αρπακτικά να την αποτελειώσουν.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=0Qm5rd1kciM"><i><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">"illuminate my heart, my darling"</span></i></a></div>
</div>
vampirihttp://www.blogger.com/profile/05550896178529331596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2650988609763702714.post-80047466692286476612013-12-23T20:06:00.000+02:002013-12-23T20:06:37.073+02:00All is Violent,All is Bright...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ξεχνάω να γελάσω...<br />Κομμάτια του μυαλού λείπουνε, κόλλησαν κάπου στο χώρο και στο χρόνο.<br />Μέρες στις στάχτες, διαλυμένοι εγκέφαλοι και το γκρι επιστρέφει ξανά...<br />Τα μάτια πλέον σχεδόν αχρείαστα, αντανακλούν εικόνες εσωτερικά...<br />Και το μυαλό, λειψό πια...συνεχίζει...<br /><br /><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://th02.deviantart.net/fs70/PRE/i/2010/361/3/6/dying_nature_by_kuollutsielu-d35riu7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://th02.deviantart.net/fs70/PRE/i/2010/361/3/6/dying_nature_by_kuollutsielu-d35riu7.jpg" width="300" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
music: <a href="http://www.youtube.com/watch?v=Ad4T-j_bOVc">all is violent, all is bright</a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
photo: <a href="http://irenv.deviantart.com/art/dying-nature-191080735">dying nature</a><br /><br />check: <a href="http://dasosoneirwn.blogspot.gr/2013/10/blog-post_17.html">Πραγματικότητα ή όνειρο</a></div>
</div>
vampirihttp://www.blogger.com/profile/05550896178529331596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2650988609763702714.post-79470535724348178892013-11-14T14:28:00.001+02:002013-11-14T14:28:55.378+02:00Κ ας είναι ελάχιστοι...υπάρχουν ανάμεσά μας!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<a href="http://th08.deviantart.net/fs70/PRE/i/2012/196/f/4/homeless_ii_by_jenu89-d57ddqg.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://th08.deviantart.net/fs70/PRE/i/2012/196/f/4/homeless_ii_by_jenu89-d57ddqg.jpg" width="424" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
"Με την πρώτη ματιά έβλεπε κανείς απλώς μια γριούλα. Έσερνε τα βήματά της στο χιόνι, μόνη, παρατημένη, με σκυμμένο κεφάλι. Όσοι περνούσαν από το πεζοδρόμιο της πόλης αποτραβούσαν το βλέμμα τους, για να μη θυμηθούν ότι τα βάσανα και οι πόνοι δεν σταματούν όταν γιορτάζουμε Χριστούγεννα. Ένα νέο ζευγάρι μιλούσε και γελούσε με τα χέρια γεμάτα από ψώνια και δώρα και δεν πρόσεξαν τη γριούλα. Μια μητέρα με δυο παιδιά βιάζονταν να πάνε στο σπίτι της γιαγιάς. Δεν έδωσαν προσοχή. Ένας παπάς είχε το νου του σε ουράνια θέματα και δεν την πρόσεξε.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Αν πρόσεχαν όλοι αυτοί, θα έβλεπαν ότι η γριά δεν φορούσε παπούτσια. Περπατούσε ξυπόλυτη στον πάγο και το χιόνι. Με τα δυο της χέρια η γριούλα μάζεψε το χωρίς κουμπιά παλτό της στο λαιμό. Φορούσε ένα χρωματιστό φουλάρι στο κεφάλι· σταμάτησε στη στάση σκυφτή και περίμενε το λεωφορείο. Ένας κύριος που κρατούσε μια σοβαρή τσάντα περίμενε κι αυτός στη στάση, αλλά κρατούσε μια απόσταση. Μια κοπέλα περίμενε κι αυτή, κοίταξε πολλές φορές τα πόδια τής γριούλας, δεν μίλησε.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Ήρθε το λεωφορείο και η γριούλα ανέβηκε αργά και με δυσκολία. Κάθισε στο πλαϊνό κάθισμα, αμέσως πίσω από τον οδηγό. Ο κύριος και η κοπέλα πήγαν βιαστικά προς τα πίσω καθίσματα. Ο άντρας που καθόταν δίπλα στη γριούλα στριφογύριζε στο κάθισμα κι έπαιζε με τα δάχτυλά του. «Γεροντική άνοια», σκέφτηκε. Ο οδηγός είδε τα γυμνά πόδια και σκέφτηκε: «Αυτή η γειτονιά βυθίζεται όλο και πιο πολύ στη φτώχεια. Καλύτερα να με βάλουν στην άλλη γραμμή, της λεωφόρου». Ένα αγοράκι έδειξε τη γριά. «Κοίταξε, μαμά, αυτή η γριούλα είναι ξυπόλυτη». Η μαμά ταράχτηκε και του χτύπησε το χέρι. «Μη δείχνεις τους ανθρώπους, Αντρέα! Δεν είναι ευγενικό να δείχνεις». «Αυτή θα έχει μεγάλα παιδιά», είπε μια κυρία που φορούσε γούνα. «Τα παιδιά της πρέπει να ντρέπονται». Αισθάνθηκε ανώτερη, αφού αυτή φρόντισε τη μητέρα της.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Μια δασκάλα στη μέση του λεωφορείου στερέωσε τα δώρα που είχε στα πόδια της. «Δεν πληρώνουμε αρκετούς φόρους, για να αντιμετωπίζονται καταστάσεις σαν αυτές;» είπε σε μια φίλη της που ήταν δίπλα της. «Φταίνε οι δεξιοί», απάντησε η φίλη της. «Παίρνουν από τους φτωχούς και δίνουν στους πλούσιους». «Όχι, φταίνε οι άλλοι», μπήκε στη συζήτηση ένας ασπρομάλλης. Με τα προγράμματα πρόνοιας κάνουν τους πολίτες τεμπέληδες και φτωχούς». «Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν ν’ αποταμιεύουν», είπε ένας άλλος που έμοιαζε μορφωμένος. «Αν αυτή η γριά αποταμίευε όταν ήταν νέα, δεν θα υπέφερε σήμερα». Και όλοι αυτοί ήταν ικανοποιημένοι για την οξύνοιά τους που έβγαλε τέτοια βαθιά ανάλυση.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Αλλ’ ένας έμπορος αισθάνθηκε προσβολή από τις εξ αποστάσεως μουρμούρες των συμπολιτών του. Έβγαλε το πορτοφόλι του και τράβηξε ένα εικοσάρι. Περπάτησε στο διάδρομο και το έβαλε στο τρεμάμενο χέρι της γριούλας. «Πάρε, κυρία, ν’ αγοράσεις παπούτσια». Η γριούλα τον ευχαρίστησε κι εκείνος γύρισε στη θέση του ευχαριστημένος, που ήταν άνθρωπος της δράσης.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Μια καλοντυμένη κυρία τα πρόσεξε όλα αυτά και άρχισε να προσεύχεται από μέσα της. «Κύριε, δεν έχω χρήματα. Αλλά μπορώ ν’ απευθυνθώ σε σένα. Εσύ έχεις μια λύση για όλα. Όπως κάποτε έριξες το μάννα εξ ουρανού, και τώρα μπορείς να δώσεις ό,τι χρειάζεται η κυρούλα αυτή για τα Χριστούγεννα».</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Στην επόμενη στάση ένα παλικάρι μπήκε στο λεωφορείο. Φορούσε ένα χοντρό μπουφάν, είχε ένα καφέ φουλάρι και ένα μάλλινο καπέλο που κάλυπτε και τα αυτιά του. Ένα καλώδιο συνέδεε το αυτί του με μια συσκευή μουσική. Ο νέος κουνούσε το σώμα του με τη μουσική που άκουε. Πήγε και κάθισε απέναντι στη γριούλα. Όταν είδε τα ξυπόλυτα πόδια της, το κούνημα σταμάτησε. Πάγωσε. Τα μάτια του πήγαν από τα πόδια της γιαγιάς στα δικά του. Φορούσε ακριβά ολοκαίνουργια παπούτσια. Μάζευε λεφτά αρκετό καιρό για να τα αγοράσει και να κάνει εντύπωση στην παρέα. Το παλικάρι έσκυψε και άρχισε να λύνει τα παπούτσια του. Έβγαλε τα εντυπωσιακά παπούτσια και τις κάλτσες. Γονάτισε μπροστά στη γριούλα. «Γιαγιά, είπε, βλέπω ότι δεν έχεις παπούτσια. Εγώ έχω κι άλλα». Προσεκτικά κι απαλά σήκωσε τα παγωμένα πόδια και της φόρεσε πρώτα τις κάλτσες κι ύστερα τα παπούτσια του. Η γριούλα τον ευχαρίστησε συγκινημένη.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Τότε το λεωφορείο έκανε πάλι στάση. Ο νέος κατέβηκε και προχώρησε ξυπόλυτος στο χιόνι. Οι επιβάτες μαζεύτηκαν στα παράθυρα και τον έβλεπαν καθώς βάδιζε προς το σπίτι του. «Ποιος είναι;», ρώτησε ένας. «Πρέπει να είναι άγιος», είπε κάποιος. «Πρέπει να είναι άγγελος», είπε ένας άλλος. «Κοίτα! Έχει φωτοστέφανο στο κεφάλι!» φώναξε κάποιος. «Είναι ο Χριστός!» είπε η ευσεβής κυρία. Αλλά το αγοράκι, που είχε δείξει με το δάχτυλο τη γιαγιά, είπε: Όχι, μαμά τον είδα πολύ καλά. Ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ».</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
(Από την Ξένια Σώντερς)</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
"</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Φωτογραφία: <a href="http://jenu89.deviantart.com/art/Homeless-II-314712520">http://jenu89.deviantart.com/art/Homeless-II-314712520</a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
vampirihttp://www.blogger.com/profile/05550896178529331596noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2650988609763702714.post-31534611123661826252013-10-30T15:33:00.002+02:002013-10-30T15:33:43.549+02:00Ελλάδα ή Zombieland?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_DHqi4snCloxt18Pd9keftlwA51X0ctDPD4HdiyXMYcnCnJd1GoF1RUUhEsB9trBP3RHiYJvIBpsD_2jTmIB1F3uz7qDem5vFOXDfyxTT6HN2oNsWeQBDssjlGQMlAZFitz18twUjNIPl/s1600/64964_(www.GdeFon.ru).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_DHqi4snCloxt18Pd9keftlwA51X0ctDPD4HdiyXMYcnCnJd1GoF1RUUhEsB9trBP3RHiYJvIBpsD_2jTmIB1F3uz7qDem5vFOXDfyxTT6HN2oNsWeQBDssjlGQMlAZFitz18twUjNIPl/s640/64964_(www.GdeFon.ru).jpg" width="640" /></a></div>
<br />Πριν 5' είδα ότι "φάγανε" έναν λύκο στην Ελλαδάρα που ζούμε...<br />Πριν 1 μήνα είδα ότι "φάγανε" μια μαμά αρκούδα...<br />(Υποσημείωση: και τα 2 είναι προστατευόμενα είδη!)<br />
Πριν 2 μήνες "φάγανε" έναν συμπολίτη μας(<b>και άλλους τόσους άμεσα-ή έμμεσα οδηγώντας τους στην αυτοκτονία</b>)...<br />Κάθε μέρα, μας τρώνε τα όνειρα, τα μυαλά,τους έρωτες, τις επιθυμίες μας...<br />Μας τρώνε τις ψυχές μας και τα θέλω μας...<br />Καταβροχθίζουν κάθε ίχνος δικαιοσύνης που μπορεί να υπάρξει σ'αυτή την κωλοχώρα!<br />Καταστρέφουν τις ελπίδες μας, τις προσπάθειές μας και ότι χτίσαμε...<br />"Τρώνε" σπίτια...τρώνε οικογένειες...<br />Καταβροχθίζουν τα λιγοστά χαμόγελα που απομένουν..Τα μετατρέπουν σε δυσπιστία και μιζέρια!<br />
Είναι μια χώρα, που ότι μένει ζωντανό...το τρώει η απληστία, οι πολιτικοί και ο φασισμός!Δε θα πρεπε να λέγεται "Ελλάδα" πια, αλλά Zombieland(δεν απέχουμε πολύ και από τη φωτογραφία)!<br />
Παλιά λέγανε "Είσαι τυχερός που είσαι Έλληνας"...Ε λοιπόν, εγώ αυτή την τύχη δεν τη βλέπω πουθενά...Μάλλον ξέμεινε κ αυτή στον καιρό που υπήρχαν λόγοι για να είναι κάποιος περήφανος για την Ελλάδα!<br />Τα λέμε λοιπόν, όταν θα είμαστε όλοι ζόμπια, χωρίς τίποτα ζωντανό πια να μας τρέφει!<br /><br /><span style="font-size: x-small;">Η φωτογραφία είναι από την ταινία Død Snø</span></div>
vampirihttp://www.blogger.com/profile/05550896178529331596noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2650988609763702714.post-68922203334574804782013-10-22T17:36:00.002+03:002013-10-22T17:36:40.245+03:00Τι θα κάνουμε με το χρόνο που μας απομένει...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Μόλις είδα το πολύ όμορφο βιντεάκι που βρίσκεται παρακάτω,το οποίο δείχνει με πολύ έξυπνο τρόπο, το χρόνο που έχουμε...Είναι 3 λεπτά,που σίγουρα δε θα τα θεωρήσετε χαμένα. Ωστότο,πάντα άκουγα πως ο "ύπνος" είναι χάσιμο χρόνου και το πίστευα σε μεγάλο βαθμό...Τελικά,όπως λέει και το βιντεάκι,"αν είμαστε τυχεροί ώστε να κοιμόμαστε δίπλα σε κάποιον που αγαπάμε" τότε αυτό δεν είναι χάσιμο χρόνου,αλλά κάτι που μας κάνει χαρούμενους...Και μετά από σκέψεις στις οποίες με έβαλε, νομίζω πως <b>οτιδήποτε </b>που κατά τ'άλλα θα ήταν ανούσιο και χάσιμο χρόνου(αν το κάναμε μόνοι μας)-ακόμη και η χειρότερη ταινία που έχουμε δει και είπαμε"Θέλω πίσω αυτές τις 2 ώρες της ζωής μου", <b>όταν το κάνουμε με άτομα που αγαπάμε, δίνει πραγματικό νόημα στη ζωή μας και ποτέ δεν πάει χαμένος ο χρόνος!</b><br />
<br /><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="//www.youtube.com/embed/BOksW_NabEk" width="640"></iframe></div>
vampirihttp://www.blogger.com/profile/05550896178529331596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2650988609763702714.post-8926127339830241072013-10-20T19:18:00.000+03:002013-10-20T19:18:01.179+03:00Από τα όμορφα κείμενα για την αγάπη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Παραθέτω ένα από τα πιο όμορφα κείμενα για την αγάπη που έχω διαβάσει...Ίσως με άγγιξε γιατί συμφωνώ σε πολλά με αυτό,κυρίως από την 3η παράγραφο και μετά,μιας και τα υπόλοιπα δεν ξέρω σε ποιους αναφέρονται συγκεκριμένα.Επίσης διαφωνώ με τον τίτλο "Οι μεγαλύτεροι έρωτες δεν ξύπνησαν ποτέ στο ίδιο κρεβάτι".Όπως και να χει χαρείτε το:<br />
<br />
"Η σχεση τους σε καμια περιπτωση δε λεγοταν συνηθισμενη,ουτε συμβατικη ισως ουτε καν σχεση απο καποιους. Aγαπουσαν σαν τρελοι ο ενας τον αλλον, ηταν γεματοι ερωτα και παθoς αλλα ο καθενας ειχε μια "κανονικη" σχεση με καποιον τριτο. Oχι παντα με τον ιδιο. Oι τριτοι αλλαζαν κατα καιρους, μονο οι δυο τους εμεναν σταθεροι. Αν ηθελαν θα μπορουσαν να ειχαν μια φυσιολογικη σχεση ομως δε το εκανα. Ισως ηταν πολυ τρελοι ο ενας για τον αλλον για να το κανουν ,ισως παλι ηταν πολυ σπανια και ασυνηθιστα τα αισθηματα τους για να μπουν σε συμβατικα καλουπια.<br />
<br />
Μπορει να συναντιονταν μερικες φορες τον χρονο και να μιλουσαν λιγες περισσοτερες αλλα τις στιγμες που ηταν μαζι μπορουσαν να ορκιστουν,κι εγω ακομα μπορω να σας ορκιστω, οτι αγγιζαν το απειρο.. O χρονος γινοταν αχρονος και η υλη αϋλη, ο χωρος δεν ειχε διαστασεις και εκεινοι γινονταν σχεδον αθανατοι. Iσως ειναι και η πιο δυνατη μαστουρα αυτο το αισθημα. Iσως το ενιωθαν ,οτι η διαχωριστικη γραμμη αναμεσα στη λογικη και στην παρανοια αυτης της καταστασης ηταν πολυ λεπτη και τα ορια πολυ ευθραυστα, για αυτο επρεπε να το παιρνουν σε πολυ μικρες δοσεις γιατι μπορουσε να τους σκοτωσει η να τους τρελανει.<br />
<br />
Αν οντως υπαρχει στον κοσμο καποιος που η ψυχη του εχει φτιαχτει απ'το ιδιο υλικο με καποιου αλλο υ-το αλλο μισο οπως συνηθιζεται να λεγεται- τοτε μαλλον αυτοι ειναι ο καλυτερος ορισμος αυτης της εννοιας. Θα μπορουσαν να πεθανουν ο ενας για τον αλλον. Το εκαναν καθημερινα. Πεθαιναν ο ενας για τον αλλον .Ενα κομματι τους νεκρονοταν μακρια απο τον αλλον κι οταν ηταν 99% νεκροι τοτε συναντιονταν και μεσα σε μερικες ωρες ειχαν αναγεννηθει πληρως. Εγωιστικο? Μερικοι μπορει να το χαρακτηρισουν και ετσι. Εξαρταται την οπτικη γωνια του καθενος. Ισως ηταν και εγωιστικο γιατι εκτος απο την αγαπη υπηρχε και ενας ερωτας, ενα παθος που εραιε παντα,αιωνια ανικανοποιητο.<br />
<br />
Αν ρωτατε την αποψη μου, δεν ηταν η πρωτη φορα που συναντουσαν ο ενας τον αλλον σε αυτη τη γη. Πιστευω πως ειχαν συναντηθει πολλες φορες ακομα σε προηγουμενες ζωες και ετσι σε καθε ζωη που ακολουθουσε ο ενας περιμενε τον αλλον, χωρις να το ξερει,απο ενστικτο. Και τις φορες που κατι ειχαν,που τoυς πλυμμυριζε μια θλιψη χωρις να ξερουν το γιατι, ηταν επειδη δεν ειχαν βρει ακομα ο ενας τον αλλον. Σ'αυτη τη ζωη, σ'αυτη που ειμαστε τωρα, απορω πως γινεται να μιλουν για αγαπη ατομα που ζουν μια ψευδαισθηση και πως γινεται να σιωπουν ατομα τα οποια εχουν καταλυθει απο τη φλογα της, την εχουν νιωσει στο πετσι τους και ζoυν την αληθεια της καθημερινα.. Απορω κι αναρωτιεμαι ποσοι απο εμας θα ειμαστε αραγε αληθινα τυχεροι να βρουμε σε αυτη η σε καποια αλλη ζωη οτι αυτοι οι δυο εχουν σ'αυτη και σε ολες τις προηγουμενεσ ζωες τους.<br />
<br />
Θα κλεισω λοιπον λεγοντας ΟΧΙ στις συμβατικες σχεσεις, ΟΧΙ στους κανονες οσον αφορα την αγαπη. Και με μια ευχη,οι δυο αυτοι ανθρωποι να καταληξoυν μαζι σε αυτη και σε ολες τις επομενες ζωες που θα ακολουθησουν μεχρι το τελος του κοσμου και να ειναι καλα."<br />
<br />
Πηγή: http://m.lifo.gr/lifoland/you-send-it/35409<br />
<br /></div>
vampirihttp://www.blogger.com/profile/05550896178529331596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2650988609763702714.post-62032011412705507342013-10-17T13:47:00.001+03:002013-10-17T13:47:13.079+03:00Πραγματικότητα ή όνειρο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://fc05.deviantart.net/fs71/f/2010/056/0/0/Dream_by_DanilLovesFood.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="388" src="http://fc05.deviantart.net/fs71/f/2010/056/0/0/Dream_by_DanilLovesFood.jpg" width="640" /></a></div>
<br /><br />Είναι ώρες ώρες που αναρωτιέμαι αν όντως ζω...ή αν είμαι μια ύπαρξη στο όνειρό μου,ή στο όνειρο κάπου άλλου...<br />Είναι ώρες ώρες που σκέφτομαι πράγματα που γίναν,ή τουλάχιστον έτσι νομίζω...Αναρωτιέμαι γίναν?!Η' τα είδα σε ένα όνειρο,πολύ μεγάλο...<br />Είναι ώρες ώρες που αναρωτιέμαι αν όντως γνώρισα κάποια άτομα...Αν όντως μίλησα μαζί τους,αν όντως έκατσα μαζί τους, αν όντως περπάτησα μαζί τους...Ή αν τα δημιούργησα απλά με τη φαντασία μου...<br />Και είναι ώρες,που σκέφτομαι πως αν τώρα ζω σ'ένα όνειρο...Θέλω να ξυπνήσω και να είναι όλα όμορφα...Αλλά αν δε ζω σε όνειρο, θέλω τουλάχιστον τα όνειρά μου να είναι όμορφα...Και όταν ξυπνάω να γίνονται αληθινά...<br /><br /><span style="font-size: xx-small;">drawing link: <a href="http://danillovesfood.deviantart.com/art/Dream-155389634">http://danillovesfood.deviantart.com/art/Dream-155389634</a></span></div>
vampirihttp://www.blogger.com/profile/05550896178529331596noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2650988609763702714.post-89286501797983939422013-10-03T01:31:00.003+03:002013-10-03T01:31:40.938+03:00Βαθιά πληγή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Βαθιά πληγή, παλιά πληγή</div>
<div style="text-align: center;">
μονάκριβη δική μου</div>
<div style="text-align: center;">
την ξεριζώνω απ’ την καρδιά</div>
<div style="text-align: center;">
φυτρώνει στην αυλή μου</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Ανθίζει καταχείμωνο</div>
<div style="text-align: center;">
που οι φωνές κοπάζουν</div>
<div style="text-align: center;">
έχει τη φυλλωσιά πυκνή</div>
<div style="text-align: center;">
και νύχια που χαράζουν</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Αγαπημένα πρόσωπα</div>
<div style="text-align: center;">
αγαπημένα μάτια</div>
<div style="text-align: center;">
έρχονται σαν τα κύματα</div>
<div style="text-align: center;">
και αφήνουν κατακάθια</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Μαραίνεται απ’ το γέλιο μου</div>
<div style="text-align: center;">
πίνει απ’ τα δάκρυα μου</div>
<div style="text-align: center;">
έρχεται στις παρέες μου </div>
<div style="text-align: center;">
και κλέβει τη μιλιά μου</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Βαθιά πληγή, παλιά πληγή</div>
<div style="text-align: center;">
πες μου τι να κοιτάξω</div>
<div style="text-align: center;">
να μπω σε κόσμο σκοτεινό</div>
<div style="text-align: center;">
ή πάλι να αγκαλιάσω</div>
<span style="color: #999999; font-size: xx-small;"><i style="background-color: black;"> Θανάσης Παπακωνσταντίνου</i></span><br />
<br />
Ο τίτλος ξέρω, δεν είναι αυτός...Πέσαν τυχαία στο βλέμμα μου, καθώς χάζευα...Μετά είδα πως είναι στίχοι από τραγούδι...</div>
vampirihttp://www.blogger.com/profile/05550896178529331596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2650988609763702714.post-30122802764358746252013-09-23T17:34:00.000+03:002016-10-20T00:24:05.254+03:00Σε έναν δάσκαλο, από τους λίγους...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<div style="text-align: justify;">
10 χρόνια περίπου πριν,όταν ήμασταν στην τελευταία τάξη του δημοτικού μπήκε στην αίθουσα ένας νεαρός...27 χρονών ήταν!Ήταν ο δάσκαλός μας...ο κ.Γιάννης Ποσινακίδης!</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
Θα πίστευε κανείς ότι η ενδεχόμενη μικρή εμπειρία του(λόγω ηλικίας), δε θα τον καθιστούσε αυτό που πραγματικά ήταν...ένας πλήρης δάσκαλος!Από την πρώτη μέρα που τον είδα ένιωσα ένα δέσιμο μαζί του. Το νεαρό της ηλικίας του, τον έκανε αρκετά προσιτό σ'εμάς, χωρίς ωστόσο να χάνω το σεβασμό μου γι'αυτόν. Είχε όλη την καλή θέληση και τις γνώσεις για να μας μάθει..Ήταν όπως θα έπρεπε να είναι οι δάσκαλοι κ όχι όπως είναι οι περισσότεροι. Πάντα με ένα γλυκό μικρό χαμογελάκι, έμπαινε και μας έλεγε "καλημέρα"... Η αλήθεια είναι ότι δε μπορώ να τον θυμηθώ νευριασμένο...Σίγουρα θα υπήρξε κάποια στιγμή που τα αγόρια της τάξης θα τον βγάλαν εκτός ορίων, αλλά εγώ δεν το θυμάμαι..Θυμάμαι το ήρεμο πρόσωπό του, που σε ηρεμούσε απλά κοιτάζοντάς το...</div>
<div style="text-align: justify;">
Θυμάμαι ακόμη που είχαμε πάει μια εκδρομή στο δάσος της Αγ.Ειρήνης και όταν ήρθε προς το μέρος μας, χωρίς κάποιον συγκεκριμένο λόγο, τον ρώτησα πότε είχε γενέθλια... Μου απάντησε "21 Οκτωβρίου" ...Έκοψα τότε ένα λουλουδάκι από κάτω και του είπα"Αφού δεν το ήξερα τότε, πάρτε τώρα αυτό" , το πήρε, χαμογέλασε και έφυγε...</div>
<div style="text-align: justify;">
Ήρθε μετά από κάποιους μήνες το τέλος της σχολικής χρονιάς.Ίσως ήταν η μόνη χρονιά που δεν ήθελα να τελειώσει... Και θυμάμαι, στην τελετή όπου "αποχαιρετούσαν" εμάς ( ΣΤ' δημοτικού), τον κ.Γιάννη να κλαίει. Πρώτη φορά έβλεπα κάποιον δάσκαλο να κλαίει. Μέσα σ'έναν χρόνο, καταφέραμε να γίνουμε σημαντικό κομμάτι γι'αυτόν. Τόσο σημαντικό, ώστε να δακρύσει την τελευταία μέρα του σχολείου.</div>
<div style="text-align: justify;">
Για μένα όμως δε σταμάτησε τότε να είναι δάσκαλος...10 χρόνια μετά κ ακόμη τον θεωρώ δάσκαλό μου... Όλοι οι καθηγητές του πανεπιστημίου μαζί, δεν φτάνουν αυτό που αυτός έδινε.</div>
<div style="text-align: justify;">
Κάθε χρόνο στις 21 Οκτώβρη σκεφτόμουν πως ήταν τα γεννέθλιά του..Μέχρι που μερικά χρόνια πριν, ίσως 5 , αποφάσισα να βρω το τηλέφωνό του στον κατάλογο και να του ευχηθώ...Και το έκανα...χάρηκε πολύ!Την επόμενη χρονιά, ξαναπήρα τηλέφωνο αλλά μου παν πως δεν ήταν Κοζάνη. Είχε διοριστεί στη Ρόδο ή στην Κρήτη...Μου δώσαν το κινητό του και του στειλα χρόνια πολλά...Θυμάμαι την απάντησή του"Οσα'ναι τα Καλάσνικοφ στα Ζωνιανά κρυμμένα, τόσα σου εύχομαι κ εγώ χρόνια ευτυχισμένα"..</div>
<div style="text-align: justify;">
Μια μέρα τον πέτυχα τυχαία έξω...Προφανώς, μετά από 7-8 χρόνια που είχαν περάσει, δυσκολεύτηκε να με αναγνωρίσει με τη μία αλλά όταν κατάλαβε ποια είμαι, είδα ξανά το χαμόγελο αυτό που είχα να δω για τόσα χρόνια.</div>
<div style="text-align: justify;">
Περνούσε ο καιρός και οι ευχές συνεχίζονταν...Φέτος το Γενάρη του στειλα την τελευταία, για τη γιορτή του...Στεναχωρήθηκα όταν δε μου απάντησε.Πάντα απαντούσε!Σκέφτηκα ότι μπορεί να μην το θεώρησε σημαντικό...</div>
<div style="text-align: justify;">
Πριν από 2 μέρες,έμαθα κάτι που με έκανε να καταλάβω γιατί εν τέλει δεν απάντησε..Τον Ιανουάριο(Λίγες μέρες μετά το μήνυμά μου), ο κ.Γιάννης πέθανε... στα 37 του!2 μέρες τώρα το σκέφτομαι και δε μπορώ να το χωνέψω.Ένας από τους σημαντικότερους και πιο αξιόλογους ανθρώπους στη ζωή μου, κ ας τον έβλεπα σπάνια, πλέον έχει φύγει! Ένας άνθρωπος που είχε να δώσει τόσα πολλά στους ανθρώπους αλλά και στους μαθητές του. Και είναι τόσο θλιβερό, όταν σε ολόκληρο τον κόσμο,όπου ήδη είναι λίγα τα άτομα που καταφέρνουν να μας αγγίξουν,ο αριθμός τους γίνεται όλο και μικρότερος.</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
Αν και κάπως καθυστερημένα, καλό ταξίδι να έχει όπου κ αν βρίσκεται...Κ αν με ακούει, ελπίζω να με διαφωτίζει!</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
Κ αν και μένουν 3 μήνες για το τέλος της χρονιάς, εύχομαι αυτό να ήταν το τελευταίο χτύπημα που δέχτηκα εντός του 2013 και η επόμενη χρονιά να έχει μόνο ευχάριστα..</div>
</div>
</div>
</div>
vampirihttp://www.blogger.com/profile/05550896178529331596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2650988609763702714.post-71663721947006449832013-09-20T20:58:00.000+03:002013-09-20T20:58:06.222+03:00Δεν είμαι καλός, δεν είμαι αγνός, δεν είμαι ήσυχος!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
"Δεν είμαι καλός, δεν είμαι αγνός, δεν είμαι ήσυχος! Αβάσταχτη είναι η ευτυχία κι η δυστυχία μου, είμαι γιομάτος άναρθρες φωνές και σκοτάδι' κυλιούμαι όλο δάκρυα κι αίματα μέσα στη ζεστή τούτη φάτνη της σάρκας μου.<br />
Φοβούμαι να μιλήσω. Στολίζουμαι με ψεύτικα φτερά, φωνάζω, τραγουδώ, κλαίω, για να συμπνίγω την ανήλεη κραυγή της καρδιάς μου.<br />
Δεν είμαι το φως, είμαι η νύχτα' μα μια φλόγα λοχίζει ανάμεσα στα σωθικά μου και με τρώει. Είμαι η νύχτα που την τρώει το φως."<br />
<span style="color: #999999;"><br /></span>
<span style="color: #999999; font-size: x-small;"><i>Ν.Καζαντζάκης</i></span></div>
vampirihttp://www.blogger.com/profile/05550896178529331596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2650988609763702714.post-21013679730444572582013-09-15T19:31:00.000+03:002013-09-15T19:31:15.475+03:00Ίσως...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ίσως αν είχαμε επιλέξει κάποιον δρόμο διαφορετικό από αυτό που βαδίζουμε,τα πράγματα να ήταν πολύ διαφορετικά...<br />Χαμένος στις σκέψεις του, ένας άνδρας συναντά στη στάση του λεωφορείου
μια νεαρή γυναίκα. Καθώς η φαντασία του οργιάζει αναρωτιέται πως ίσως να
είναι το κορίτσι των ονείρων του… – Ένα υπέροχο φιλμ μικρού μήκους του
John Grey.<br />
Δείτε το και θα καταλάβετε...Γιατί μερικές φορές,πρέπει να σταματήσουμε να αναρωτιόμαστε "τι θα γινόταν αν" και να διεκδικήσουμε τα όνειρά μας...<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/IgDXYhsBSm4" width="560"></iframe><br />
<br />
Μπορείτε να το δείτε και <a href="http://www.videoman.gr/44614">εδώ</a> με ελληνικούς υπότιτλους</div>
vampirihttp://www.blogger.com/profile/05550896178529331596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2650988609763702714.post-91559432681118467532013-09-07T19:08:00.002+03:002013-09-07T19:08:34.266+03:00Αργοπεθαίνει...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">"Αργοπεθαίνει</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">όποιος δεν αλλάζει το βήμα του,</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">όποιος δεν ρισκάρει να αλλάξει χρώμα στα ρούχα του,</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">όποιος δεν μιλάει σε όποιον δεν γνωρίζει.</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;"><br /></span></span>
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">Αργοπεθαίνει</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">όποιος έχει την τηλεόραση για μέντορα του</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;"><br /></span></span>
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">Αργοπεθαίνει</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">όποιος αποφεύγει ένα πάθος,</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">όποιος προτιμά το μαύρο αντί του άσπρου</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">και τα διαλυτικά σημεία στο “ι” αντί τη δίνη της συγκίνησης</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">αυτήν ακριβώς που δίνει την λάμψη στα μάτια,</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">που μετατρέπει ένα χασμουρητό σε χαμόγελο,</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">που κάνει την καρδιά να κτυπά στα λάθη και στα συναισθήματα.</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;"><br /></span></span>
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">Αργοπεθαίνει</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">όποιος δεν "αναποδογυρίζει το τραπέζι" όταν δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">όποιος δεν ρισκάρει τη σιγουριά του, για την αβεβαιότητα του να τρέξεις πίσω από ένα όνειρο,</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του, έστω για μια φορά στη ζωή του, να ξεγλιστρήσει απ' τις πάνσοφες συμβουλές.</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;"><br /></span></span>
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">Αργοπεθαίνει</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">όποιος δεν ταξιδεύει,</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">όποιος δεν διαβάζει,</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">όποιος δεν ακούει μουσική,</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">όποιος δεν βρίσκει το μεγαλείο μέσα του</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;"><br /></span></span>
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">Αργοπεθαίνει</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">όποιος δεν αφήνει να τον βοηθήσουν,</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη κακή του τύχη</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">ή για τη βροχή την ασταμάτητη</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;"><br /></span></span>
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">Αργοπεθαίνει</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">όποιος εγκαταλείπει την ιδέα του πριν καν την αρχίσει,</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">ή δεν απαντά όταν τον ρωτάν για όσα ξέρει</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;"><br /></span></span>
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">όταν θυμόμαστε πάντα πως για να 'σαι ζωντανός</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">από το απλό αυτό δεδομένο της αναπνοής.</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;"><br /></span></span>
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="font-size: 12px; line-height: 19px;">Μονάχα με μια φλογερή υπομονή</span></span><br />
<span style="color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, Times, serif;"><span style="line-height: 19px;"><span style="font-size: 12px;">θα κατακτήσουμε την θαυμάσια ευτυχία."</span><br /><br /><i><span style="font-size: xx-small;">Pablo neruda</span></i></span></span></div>
vampirihttp://www.blogger.com/profile/05550896178529331596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2650988609763702714.post-56562116951320368572013-08-28T19:17:00.000+03:002013-08-28T20:55:50.172+03:00Να βρέχει, να κουφοβροντά...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Σήμερα κατάλαβα γιατί μ'αρέσει τόσο η βροχή!<br />
Γιατί η βροχή είναι τα δάκρυα τ'ουρανού...Είναι σταγόνες γεμάτες συναισθήματα!Και οι βροντές ειν'οι φωνές του...Δεν ξέρω αν είναι δάκρυα χαράς ή λύπης, αλλά είναι ο τρόπος του να μας δείξει ότι αισθάνεται..Μια μέρα με ηλιοφάνεια μπορεί να γίνει βαρετή, όμως μια μέρα με βροχή τόσο όμορφη.<br />
Αρχικά, μαζεύονται σιγά σιγά τα σύννεφα καθώς ο ουρανός προσπαθεί να συγκρατηθεί και να μην κλάψει. Μετά αλλάζει χρώμα...για να ταιριάζει με τη διάθεσή του και το γαλάζιο παραχωρεί τη θέση του στο μελαγχολικό γκρι.<br />
Ακόμη όμως, δεν είναι έτοιμος να δακρύσει..προσπαθεί να ξεσπάσει αλλιώς! Βουίζει μέσα από τον λυσσασμένο άνεμο, φωνάζει μέσα από τις βροντές, προσπαθεί να εκτονωθεί με τους κεραυνούς και τις αστραπές.Όμως στο τέλος λυγίζει...ρίχνει τα δάκρυά του με μανία...βρέχει κάθε γωνία!<br />
Κ εγώ θέλω να βγω,να τρέξω μέσα στη βροχή, να νιώσω μαζί σου! Να χαμογελώ καθώς τα δάκρυά αυτά με κάνουν μούσκεμα...να του κρατάω παρέα μέχρι να σταματήσει να κλαίει και στο τέλος να μου ανταποδώσει το χαμόγελο με 7 χρώματα...Τα χρώματα της ίριδας..<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://rainterra.net/wp-content/uploads/2013/03/keep-calm-and-dance-in-the-rain-37.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://rainterra.net/wp-content/uploads/2013/03/keep-calm-and-dance-in-the-rain-37.png" width="288" /></a></div>
<br /></div>
vampirihttp://www.blogger.com/profile/05550896178529331596noreply@blogger.com0