Η ψυχή μου μοιάζει...

...με τα ξεσκισμένα πανιά ενός σαπιοκάραβου
...με τους νεκρούς που γυροφέρνουν ανάμεσα στους ζωντανούς,καταραμένοι-ανένταχτοι-αλύτρωτοι
...με τον ήλιο που σβήνει και χάνεται για πάντα
...με τις ατέλειωτες ώρες της νύχτας
...με τους χειρότερους εφιάλτες
...με τα αστέρια που πέφτουν στο κενό
...με τη θηλιά που ήταν κάποτε γύρω από κάποιον σφυγμό
...με το κουφάρι που το τρώει ο άνεμος και η σαπίλα

μα πάνω απ'όλα....

"η ψυχή  μου μοιάζει μ'εκείνους που τρελάθηκαν απ'τη λύπη κ αρχίζουν να γελούν..."

image: link
quote: Καζαντζάκης

Σαν σβήνουν τ'άστρα...

Αδιέξοδο...
Τα ενδιαφέροντα μάλλον βάλαν πλώρη για κάπου μακρυά...
Όλα φαίνονται γκρι...όλα στην ίδια απόχρωση...όλα αδιάφορα...
Τίποτα δεν είναι πια πιο ιδιαίτερο..
Κανένα μαγνητικό πεδίο να τραβήξει την προσοχή.
Κάτι ρινίσματα μόνο διάσπαρτα εδώ κ εκεί.
Κάθε μέρα το ίδιο ανούσια και αδιάφορη με την προηγούμενη...
Το ίδιο ανέλπιδη και "κουραστική"...
Σκαμπανεβάσματα...αλλόκοτες συμπεριφορές...τόσο αλλόκοτες που δεν ταιριάζουν καν σε ένα τόσο αλλόκοτο άτομο!
Χαμένη μέσα σ'ένα σύννεφο...μέσα σε μια ομίχλη βαδίζοντας στα τυφλά..όπου πνεύσει ο άνεμος.
Μέρες βαλμένες στο repeat και κύκλοι μέσα στον νου...
Ένα παράλληλο σύμπαν και μια πλήρης απροσαρμοστικότητα...

Photo: link
Music: link

Void

"i am waiting for you last summer"

"He Has Left Us Alone But Shafts Of Light Sometimes Grace The Corners Of Our Rooms"
"i just wanted to make you something beautiful"
"one day i will teach you to let go of your fears"
"forever lost"
"are you there"
"desolation"
"lost in timeless horizons"
"year of no light"

Τι είναι όλα αυτά θα μου πείτε...είναι ονόματα τραγουδιών ή ονόματα συγκροτημάτων.

Είναι πράγματα που ακούω ξανά και ξανά ή ανακαλύπτω κάθε μέρα.

Είναι μια ειρωνεία που παίζει με το μυαλό μου.

Αν υπήρχε θεός, θα ήταν αυτός που θα τα στελνε στο δρόμο μου και θα γελούσε.

Είναι δάκρυα, είναι φωνές, είναι σιωπή.

Είναι δοξαριές που με τρυπάνε.

Είναι βήματα μέσα στην παγωνιά και στο σκοτάδι...

Βήματα κοιτώντας τον ουρανό...

Είναι ευχές και ερωτηματικά...

Ανάθεμα κ αν ξέρω τι είναι...

Ανάθεμα κ αν ξέρω πια τι είμαι εγώ...

Πέρσυ στις 21 Δεκεμβρίου λέγαν πως θα ερχόταν το τέλος του κόσμου...Και γιατί δεν ήρθε?

Ας ερχόταν και λίγο νωρίτερα...Θα με βόλευε μια χαρά...

Κάθε μέρα εύχομαι κάτι...τα "μακάρι" μου είναι πολλά,όμως ένα το κυρίαρχο...

Αν μπορούσα να πεθάνω για να βγει αληθινό, θα το κανα...Αρκεί να ζούσα τις τελευταίες μου στιγμές μ'αυτό.

Αν με τη δύναμη των δικών σας ευχών, γινόταν πραγματικότητα...θα σας ζητούσα να εύχεστε για μένα.

Γιατί τι είμαι..

Ένα κενό...Σαν την καρδιά που μες στη γύμνια της την χτυπάει ο Βαρδάρης, κ ολόγυρά της πέφτουν τ'αρπακτικά να την αποτελειώσουν.

"illuminate my heart, my darling"