i am a picture of myself..always somewhere outside aura...and like reflections in the mirror,it shines no more!

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2015

Mind Travellers


Πολύς πολύυυυς καιρός από τότε που έγραψα τελευταία φορά.Που εδώ που τα λέμε δεν έγραψα και τίποτα , κάτι στίχους πήρα και τους πέταξα... Σήμερα θα παραστήσω το φιλόσοφο. Τώρα τελευταία (ακαθόριστο το τελευταία, μπορεί να είναι κ ένας μήνας, μπορεί και 4) με έχει πιάσει μια σκέψη περί θανάτου και ζωής. Όχι βαθιά φιλοσοφία, αλλά κάτι του τύπου σήμερα είμαι κ αύριο δεν είμαι. Κ επειδή αρκετά χρόνια-κυριολεκτικά- της ζωής μου, έχει φάει το άγχος, νομίζω εδώ και καιρό ότι πρέπει να σταματήσει αυτή η "παράνοια"... Δηλαδή ντάξει, αν αύριο πεθάνω, γιατί να φάω την τελευταία μου μέρα αγχωμένη για το "σφάλμα" που έκανα χθες-προχθές-πριν δέκα χρόνια. Γιατί να μην προσπαθήσω να το "απαλείψω" κάνοντας κάτι θετικό αντί να αναλώνομαι. Γιατί να μην περάσω χρόνο με τα άτομα που θέλω, να μην κάνω κάτι που θέλω, να δώσω μια "τελευταία" βοήθεια σε κάποιον που τη χρειάζεται. Γιατί να μη νιώσω, γιατί να μην γελάσω. Δε λέω, και το κλάμα δυνατό συναίσθημα είναι... και πρέπει να το ζεις.... Αλλά τελευταία μέρα είναι ρε αδερφέ, θέλω να γελάσω. Δε θέλω να ασχοληθώ με μικροπρέπειες. Δε λέω να γίνω παρτάκιας και να μη με νοιάζει τίποτα και κανείς... Το να ζω, είναι παράλληλο (για μένα τουλάχιστον) με το να συνυπάρχω με αρκετούς ανθρώπους.. Τους δικούς μου ανθρώπους. Και ναι, θλίβομαι όταν σκέφτομαι πόσα "λίγα" χρόνια ζούμε συγκριτικά με το σύμπαν, αλλά είμαστε τυχεροί που υπήρξαμε...που υπάρχουμε ακόμη. Που κάναμε ένα, δύο , 20, 40, 100 ταξίδια γύρω από τον ήλιο (κάπου είχα διαβάσει κάτι παρόμοιο-δε θέλω να πάρω τα credits) . Που γνωρίσαμε πλάσματα, χαμογελάσαμε, δακρύσαμε, επιτύχαμε, αποτύχαμε, αγκαλιάσαμε, αγαπήσαμε, μαλώσαμε, χαρήκαμε, πέσαμε, σηκωθήκαμε... Ζήσαμε! Και όσος χρόνος μου μένει, θα τον ζήσω κάνοντας καλύτερο το δικό μου παρόν και όσο μπορώ και των γύρω μου.

photo: IrenV Photography