pet-ographer

Μετά από μια συζήτηση έμαθα ότι τα ζωάκια που έχουν μια ωραία και πρωτότυπη ,ενδεχομένως,φωτογραφία εχουν περισσότερες πιθανότητες να υιοθετηθούν...Μιας και ασχολούμαι με τη φωτογραφία λοιπόν(όσο μπορώ) αποφάσισα να φωτογραφίζω εθελοντικά ζωάκια που ψάxνουν σπίτι...
Παραθέτω και μερικές φωτογραφίες που έχω τραβήξει από τα δικά μου ζωάκια...

Και παραθέτω και Link όπου μπορείτε να δείτε κ άλλες...
όποιος ενδιαφέρεται στις περιοχές της Θεσσαλονίκης και της Κοζάνης( κυρίως )μπορεί είτε να αφήσει σχόλιο είτε να στείλει e-mail.

Υ.Γ. Για περιοχές εκτός αυτών που ανέφερα,αν ενδιαφέρεστε μπορείτε να μου αφήσετε στοιχεία επικοινωνίας, έτσι ώστε να φωτογραφίσω και τα δικά σας ζωάκια σε περίπτωση που βρεθώ στα μέρη σας.
Για αναρτήσεις που αφορούν ζωάκια και για να δείτε τη δουλειά μου με τις φιλοζωικές μπορείτε να μεταβείτε στο άλλο μου blog.

Προς όλους τους "ζωόφιλους"

Μπορεί το τελευταίο θέμα να ήταν πολύ σχετικό μ αυτό...Αλλά ακόμη τα ερωτήματα μου,όπως και πολλών άλλων,δε λύθηκαν...Ίσα ίσα πολλαπλασιάστηκαν...

Μέσα στην τελευταία βδομάδα είδα άπειρα περιστατικά με φόλες σε γάτες και σκύλους...Πυροβολημένα σκυλιά...Σκοτωμένα και τεμαχισμένα...Κρεμασμένα...πεταμένα σε κάδους σκουπιδιών...Και ποιος ξέρει τι άλλο...

Γιατί βρε ΑΝΩΜΑΛΟ άτομο να πειράξεις ένα ζωντανό που δε σε έχει πειράξει...Ποιος σου δίνει το δικαίωμα να αφαιρείς κάθε τρεις και λίγο ζωές επειδή έτσι σου κάπνισε...Ποιος στο διάολο σου έχει πει ότι εσύ είσαι ανώτερος από τα υπόλοιπα ζώα της φύσης?Ξέρεις τι θα γινόταν αν σε βάζαμε σε ένα κλουβί με έναν καρχαρία?Ξέρεις προφανώς...Θα θελες να σου συμβεί?όχι υποθέτω...Τότε γιατί εσύ τη βρίσκεις βλέποντας/κάνοντας ζώα να υποφέρουν...

Αν θες μπορείτε να έχετε μια τομή

κ αν θες μπορείτε να είστε το ίδιο σύνολο...

Αν δε θες τίποτα απο τα δύο,τότε είστε απλά ΔΥΟ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΣΥΝΟΛΑ...Όπου το ένα(εσύ) αγνοεί το άλλο(τα ζώα)...Γιατί αυτά ποτέ δε θα πάψουν να νοιάζονται για τους “ανθρώπους” και να τους αναζητάνε...Αν σε ενοχλεί τόσο πολύ λοιπόν να βρίσκεται κάποιο ζωντανό στο οπτικό σου πεδίο,τότε απλά στρέψε το βλέμμα σου αλλού...Μην παίρνεις ό,τι βρεις μπροστά σου με σκοπό να το εξολοθρεύσεις...Γιατί μια μέρα όλα αυτά θα γυρίσουν σ εσένα...Και τότε ίσως να μην είναι κανείς εκεί για να σε βοηθήσει...

Τώρα ας απευθύνω το λόγο σε μια άλλη κατηγορία,που φαινομενικά πιστεύει ότι είναι φιλόζωη ΑΛΛΑ δεν είναι...Μιλάω γ αυτά τα άτομα που αποφασίζουν να υιοθετήσουν κάποιο ζωάκι(χωρίς ιδιαίτερη σκέψη) και μετά αφού το βαρεθούν ή δουν ότι δεν έχουν την υπομονή να ασχοληθούν μαζί του...τι κάνουν?Το παρατάνε στο έλεος του δρόμου,της πείνας,των αυτοκινήτων και όλων των ανώμαλων που ανέφερα παραπάνω...Άλλοι φτάνουν ακόμη πιο πέρα...Δεν το παρατάνε...Το σκοτώνουν...Το ίδιο τους το ζώο...Το πλάσμα αυτό που μόνο με αγάπη μπορούσε να δει αυτά τα τέρατα...Που πάντα συγχωρούσε κ ερχόταν για χαδάκια...Γιατί?γιατί τα ζώα δεν κρατάνε κακία...Γιατί?Γιατί ΑΥΤΑ είναι ανώτερα από σένα...Αυτή τη φορά όμως...όσο και να ήθελε να τρέξει κοντά σου,να γουργουρίσει και να τριφτεί...ή να σε γλείψει και να χοροπηδήσει δε μπορεί..ΓΙΑΤΙ?Γιατί κατάφερες με το άρρωστο μυαλόσου να το σταματήσεις απ'όλα αυτά...Γιατί το ζεστό χνουδωτό σωματάκι του,που πριν λίγο καθώς το πλησίαζες έκανε χαρές...Τώρα αρχίζει να παγώνει...κ στέκεται ακίνητο...Αν μπορούσε,πάλι θα σηκωνόταν και θα έκανε νάζια και χαρές...όμως δε μπορεί...

Και τώρα...πως νιώθεις...Νιώθεις δυνατός?Έξυπνος?Ανώτερος?...ξέρεις τι είσαι?ένα άρρωστο τίποτα...που όσο πιο γρήγορα καταλάβεις πόσο σημαντικά είναι τα ζώα για σένα κ εσύ γι αυτά τόσο πιο σύντομα θα φύγεις από την αρρώστιά σου...

Αν δεν είστε ικανοί να κρατήσετε ένα ζώο από την αρχή μέχρι το τέλος της ζωής του και να του δώσετε τα λίγα πράγματα που χρειάζεται,τότε μην υιοθετείτε...Οι 3 μέρες ή οι 3 μήνες αγάπης που θα του δώσετε,μπροστά στην εγκατάλειψη ή το θάνατό του,δεν του αξίζουν...Αν δε μπορείτε να κρατήσετε κάποιο ζώο για όλη του τη ζωή,τότε φιλοξενείστε προσωρινά αυτά που αναζητούν φιλοξενία...Μην τους τάζετε όμως μια ζωή μαζί και μετά τα παρατάτε...Σκεφτείτε να σας παίρναν ό,τι αγαπάτε...Σίγουρα δε θα ήταν ευχάριστο...

Τα ζώα σίγουρα είναι ικανά να γεμίσουν πολλά κενά του ανθρώπινου νου και της ψυχής...

Αν όμως ο άνθρωπος δεν είναι απόλυτα πρόθυμος γι'αυτή την προσφορά...τότε καλύτερα να ακολουθήσει ένα μονοπάτι παράλληλο με αυτό των ζώων...ου δε θα χρειάζεται να μπλέκεται με αυτά...Που αυτά θα ζουν χαρούμενα με άτομα που τα αγαπάνε και νοιάζονται πραγματικά γι αυτά,κ αυτός θα ζει μακρυά από αυτά χωρίς να τον ενοχλούν...χωρίς να τα ενοχλεί...

Αν κάτι δε σ αρέσει και δε σε ενοχλεί,μην το πειράζεις...Αλλά ακόμη και αν σε ενοχλήσει προσωπικά,μην του αφαιρείς τη ζωή (άμεσα-σκοτώνοντας το ή έμμεσα-παρατώντας το)...Απλά δώσ'το κάπου που να ταιριάζει και μετά μην ξανακάνεις το ίδιο "λάθος"...

once again...humanity fails!

Λοιποοοόν,είναι μία κατηγορία ανθρώπων,την οποία συνάντησα πριν μερικά χρόνια(όταν ήμασταν ακόμη στην εφηβεία και τα μυαλά μας ήταν λίγο περίεργα)και δυστυχώς διαπίστωσα ότι ακόμη και στην ηλικία που είμαι τώρα δεν εκλείπει...Αναφέρομαι στους ανθρώπους που ξαφνικά αλλάζουν συμπεριφορά και ενώ εσύ ψάχνεις να βρεις γιατί συνέβη αυτό,δεν καταλήγεις πουθενά!Τους ρωτάς "είσαι καλά?έχει γίνει κάτι?έχεις κάποιο πρόβλημα μαζί μου?" και η απάντηση τους πάντα είναι(αν σου μιλάνε ακόμη βέβαια,γιατί μου έχει τύχει και να μη μου μιλάνε στο άκυρο) πως όλα είναι καλά και πως δεν τρέχει τίποτα...Άντε σπάσε τώρα το κεφάλι σου να δεις τι σκατά συμβαίνει...Και άντε αν αυτό συμβαίνει για 1-2 μέρες,έστω μία βδομάδα,λες πάει στο διάολο,θα έχει κάτι που δε θέλει να το συζητήσει...Αλλά όταν αυτή η "ανώριμη" συμπεριφορά συνεχίζεται επί μήνες,ε κάποια στιγμή τα νεύρα σου αρχίζουν να τσιτώνουν!

Κατά την άποψή μου αυτό που θα έπρεπε να κάνουν είναι ή να σου πουν"ξέρεις κάτι?έχω όντως ένα θέμα,αλλά δε μπορώ να το συζητήσω" οπότε τουλάχιστον βλέπεις ότι δε σε κοροϊδεύουν και στη μάπα σου, ή αν έχουν κάποιο πρόβλημα μαζί σου να σου πουν"το και το συμβαίνει...έκανες αυτή τη βλακεία και με ενόχλησε" ώστε να επανορθώσεις κ εσύ και να μην επαναλάβεις κάτι που ενοχλεί τους άλλους ή "ξαφνικά δε σε συμπαθώ...Ξεκουβάλα!"...Τότε όλα τζιτζί!Ξέρεις τι γίνεται,ξέρεις τι πρέπει να κάνεις και δε σπας το κεφάλι σου και επίσης ξέρεις ότι ο άλλος είναι ειλικρινής μαζί σου!

Αλλιώς,επειδή και η υπομονή έχει και τα όριά της,κάποια στιγμή θα κουραστώ κ εγώ κ ο οποιοσδήποτε να ρωτάμε τι γίνεται ή να περιμένουμε τη "νορμάλ" συμπεριφορά και άντε γεια...