-∞...+∞

Πολλές λέξεις,από μόνες τους είναι τελείως ασήμαντες...Μάλιστα μερικές,ακόμη κ αν τις βάλεις μαζί με άλλες σε μια φράση,είναι σαν να μην υπάρχουν...Είναι όμως και δύο λέξεις,που όχι μόνο δεν περνούν απαρατήρητες,αλλά εμένα με τρομάζουν...Οι λέξεις αυτές είναι το "ποτέ" και το "πάντα"...Μου προκαλούν ένα δέος,ένα φόβο...Δεν ξέρω γιατί...Ίσως γιατί είναι απόλυτες...Δε σου δίνουν περιθώρια...Και το βάρος τους γίνεται ακόμη μεγαλύτερο όταν αναφέρονται σε κάτι αρνητικό...όταν π.χ. ξέρεις ότι ποτέ δε θα καταφέρεις να κάνεις κάτι,γιατί είναι πρακτικά αδύνατο,ή όταν ξέρεις πως θα είσαι για πάντα σημαδεμένος με κάτι(είτε κυριολεκτικά,είτε μεταφορικά)...Μπορώ να φέρω άπειρα παραδείγματα,αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός...Ελάχιστες,αν όχι ανύπαρκτες,είναι οι φορές που θα συναντήσω μια από αυτές τις λέξεις και δε θα με "πανικοβάλει" έστω και προσωρινά...Δεν ξέρω αν το παθαίνουν και οι άλλοι...Δεν ξέρω,επίσης,αν υπάρχει,κάποια ψυχο-επιστημονική εξήγηση...Η μόνη εξήγηση που ίσως μπορώ να δώσω,είναι ότι στο άκουσμα αυτών τον λέξεων(οι οποίες συσχετίζονται άμεσα με την αιωνιότητα),συνειδητοποιώ,πως χωροχρονικά μέσα στο σύμπαν,που είναι άπειρο,αιώνιο,εμείς δεν είμαστε ούτε καν,αναλογικά,σαν τον μικρότερο μικροοργανισμό,που υπάρχει πάνω στη γη συγκριτικά με αυτήν...

Δεν ξέρω αν βγαίνει νόημα,αλλά είναι οι ίδιες αυτές οι λέξεις που προκαλούν ένα χάος στο μυαλό μου.....