Βαθιά πληγή

Βαθιά πληγή, παλιά πληγή

μονάκριβη δική μου

την ξεριζώνω απ’ την καρδιά

φυτρώνει στην αυλή μου

Ανθίζει καταχείμωνο

που οι φωνές κοπάζουν

έχει τη φυλλωσιά πυκνή

και νύχια που χαράζουν

Αγαπημένα πρόσωπα

αγαπημένα μάτια

έρχονται σαν τα κύματα

και αφήνουν κατακάθια

Μαραίνεται απ’ το γέλιο μου

πίνει απ’ τα δάκρυα μου

έρχεται στις παρέες μου 

και κλέβει τη μιλιά μου

Βαθιά πληγή, παλιά πληγή

πες μου τι να κοιτάξω

να μπω σε κόσμο σκοτεινό

ή πάλι να αγκαλιάσω

                                          Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Ο τίτλος ξέρω, δεν είναι αυτός...Πέσαν τυχαία στο βλέμμα μου, καθώς χάζευα...Μετά είδα πως είναι στίχοι από τραγούδι...