i am a picture of myself..always somewhere outside aura...and like reflections in the mirror,it shines no more!

Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

Αφιερωμένο...

Δεν ξέρω τι να γράψω γι αυτό το άτομο...Είναι τόσο περίπλοκο...Από τη μια μπορεί να σου φωνάξει για κάτι ασήμαντο,το οποίο σίγουρα θα μετανιώσει και από την άλλη να γίνει χαλί να τον πατήσεις...από τη μία δείχνει ένα σκληρό ευατό,που θέλει να επιβάλλεται και από την άλλη κάνει πράγματα για τους γύρω του,τόσο όμορφα..
Πράγματα που λίγα άτομα θα έκαναν...Τον δικαιολογώ όμως,έχει περάσει πολλά κ ακόμη περνάει...
Όλο αυτό το άγχος και οι ατυχίες της ζωής μας κάνουν όλους να φερόμαστε περίεργα...
...Άλλωστε πολλές φορές οι φωνές του έχουν σκοπό απλά να μας προστατέψουν,γιατί μας νοιάζεται και φοβάται μην πάθουμε τίποτα...Ξέρω πως αυτό είναι που τον νοιάζει πιο πολύ απ'όλα...
Πιστεύω πως είμαι πολύ τυχερή κ εγώ και όσα άτομα τον έχουν κοντά τους...Δε θέλω να γράψω πολλά...
Δε μ αρέσει να γράφω πολλά(σε ένα blog)για τα άτομα που είναι γύρω μου...
Απλά του έιχα πει πως θα γράψω γι'αυτόν(θεωρώντας πως είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω) και αυτό έκανα...
Ακόμη κ αν καθόμουν να γράψω 1000 σελίδες,δε θα ήταν αρκετές για να περιγράψουν την καλοσύνη,το φιλότιμο,την κρυμμένη ευαισθησία και τον γενικό χαρακτήρα αυτού του ανθρώπου...Τον λατρεύω κ εύχομαι να είναι πάντα καλά και με λιγότερο άγχος...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου