Ναι,αναφέρομαι στην "αρρώστια" του μυαλού να μη σ'αφήνει να ησυχάσεις...Και φυσικά δεν αναφέρομαι στις φορές που απλά ταξιδεύει σε ωραίες αναμνήσεις...Μιλάω για τις φορές που σκεφτόμαστε κάτι συνεχώς το οποίο μας αγχώνει(βέβαια να μου πεις,τα πάντα με αγχώνουν),μας κουράζει,μας φέρνει γενικά σε μία δυσάρεστη θέση...Γιατί καταραμένο μυαλό!Γιατί να μην μπορούμε να ελέγχουμε το μυαλό μας?!Και γιατί μια σκέψη να μας αναστατώνει τόσο πολύ...Γιατί οι δυσάρεστες σκέψεις να επισκιάζουν σε χρόνο dt τις ευχάριστες και να μη γίνεται και το αντίθετο?Γιατί γενικά τα αρνητικά να καταλαμβάνουν μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας απ'ότι τα θετικά?Κ αν όχι σαν στιγμές(που πιστεύω πως και σαν στιγμές υπερτερούν οι αρνητικές),έστω σαν σκέψεις...Το μυαλό θα έπρεπε να υπάρχει για να μας κάνει να ξεφεύγουμε πνευματικά και όχι να μας επιβαρύνει...Δεν ξέρω τι να πω...Ελπίζω να καταφέρω μια μέρα να το ελέγχω πλήρως!
Αυθυποβολη u know... απαξ και κολησει ο εγκεφαλος σε κατι δυσκολα ξεκολαει... Γαμημενος εκγεφαλος..
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλα τεσπα, τι να κανεις, ειναι ο ιδιος που χορηγει πρωτοτυπες ιδεες, αυθορμητες πραξεις και χαζα ανεκδοτα. we have to live with that
σχεση αγαπης και μισους ειναι τλκ..
nai...isxuei!periergh k antifatikh fash o egkefalos...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μυαλό πρέπει να το αντιμετωπίζει κανείς απλά ως ένα εργαλείο, όταν σκέφτεσαι δεν ζεις τη στιγμή και αυτό είναι πολύ άσχημο γιατί κάνει τα πάντα να μοιάζουν μέτρια, και στο τέλος αφήνει την αίσθηση του ανεκπλήρωτου. Το μυαλό πρέπει να είναι υπηρέτης όχι αφέντης. Ο περισσότερος κόσμος ταυτίζεται ολοκληρωτικά με τη σκέψη του με συνέπεια να διακατέχεται μονίμως από άγχος και διάφορα αρνητικά συναισθήματα, κάτι που συμβαίνει γιατί δεν είμαστε η σκέψη μας και χάνουμε την επαφή μας με την ουσία της ύπαρξής μας. Δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς όσο υπάρχει το εγώ, κάτι επίπλαστο που δημιούργησε το μυαλό μας και είναι φυσικά θνητό. Η ίδια η θνητή του φύση το κάνει να αναζητά συνεχώς τρόπους να ενισχύεται, συνήθως με το να κατέχει πράγματα και ανθρώπους, και γι'αυτό φυσικά είναι και πολύ εύθραυστο. Εξαρτάτε από χίλιους δυο εξωτερικούς παράγοντες και δε βρίσκεις ποτέ την ευδαιμονία.
ΑπάντησηΔιαγραφή