mind disease

Ναι,αναφέρομαι στην "αρρώστια" του μυαλού να μη σ'αφήνει να ησυχάσεις...Και φυσικά δεν αναφέρομαι στις φορές που απλά ταξιδεύει σε ωραίες αναμνήσεις...Μιλάω για τις φορές που σκεφτόμαστε κάτι συνεχώς το οποίο μας αγχώνει(βέβαια να μου πεις,τα πάντα με αγχώνουν),μας κουράζει,μας φέρνει γενικά σε μία δυσάρεστη θέση...Γιατί καταραμένο μυαλό!Γιατί να μην μπορούμε να ελέγχουμε το μυαλό μας?!Και γιατί μια σκέψη να μας αναστατώνει τόσο πολύ...Γιατί οι δυσάρεστες σκέψεις να επισκιάζουν σε χρόνο dt τις ευχάριστες και να μη γίνεται και το αντίθετο?Γιατί γενικά τα αρνητικά να καταλαμβάνουν μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας απ'ότι τα θετικά?Κ αν όχι σαν στιγμές(που πιστεύω πως και σαν στιγμές υπερτερούν οι αρνητικές),έστω σαν σκέψεις...Το μυαλό θα έπρεπε να υπάρχει για να μας κάνει να ξεφεύγουμε πνευματικά και όχι να μας επιβαρύνει...Δεν ξέρω τι να πω...Ελπίζω να καταφέρω μια μέρα να το ελέγχω πλήρως!

Ευχαριστώ...

Η φιλία είναι μία περίεργη έννοια...Άλλοι πιστεύουν πως για να είσαι φίλος με κάποιον πρέπει να πηγαίνετε κάθε τόσο για καφέ και βόλτες...Εγώ δεν το πιστεύω!

Είναι άτομα με τα οποία μπορεί να μη βρισκόμαστε τόσο συχνά όσο με άλλα...Άτομα που ίσως μαζί τους να μιλάμε πιο λίγο από ότι με άλλους,αλλά τα πράγματα που λέμε έχουν μεγαλύτερη ουσία...Κ όμως αυτά τα άτομα(λίγα βέβαια) τα θεωρώ πολύ πιο κοντά μου από κάποια άλλα...

Όλα αυτά τα άτομα λοιπόν,μπορεί να είναι άτομα που είτε τα βλέπω κάθε μέρα,είτε κάθε βδομάδα,είτε κάθε μήνα,είτε 3 φορές το χρόνο κ όμως είναι φίλοι μου...

Δεν ξέρω αν ισχύει το ίδιο γι'αυτά,αλλά εγώ ξέρω ότι μπορώ να τα εμπιστεύομαι,ότι αν τα χρειάζομαι θα με βοηθήσουν χωρίς να περιμένουν αντάλλαγμα,ότι όταν χαίρομαι για κάτι χαίρονται κ αυτά χωρίς να με βλέπουν ανταγωνιστικά...Φυσικά το ίδιο ισχύει και για μένα...Όποτε με χρειαστούν,θα είμαι δίπλα τους με κάθε δυνατό τρόπο!!!

Και ο λόγος που το γράφω αυτό,είναι για να δείξω πως η φιλία μπορεί να υπάρξει κ από την άλλη άκρη του κόσμου.Γιατί φίλοι μας δε θεωρούνται μόνο όσοι βλέπουμε τουλάχιστον 3 φορές τη βδομάδα,αλλά αυτοί που νοιάζονται πραγματικά και ανιδιοτελώς για εμάς και εκτιμούν και σέβονται και εμάς αλλά και αυτά που κάνουμε εμείς γι'αυτούς,όπως εκτιμούμε και αναγνωρίζουμε κ εμείς αυτά που κάνουν για μας κι θα κάνουμε ότι μπορούμε για να είναι καλά αυτά τα άτομα...

Σας ευχαριστώ λοιπόν,που υπάρχετε και είστε φίλοι μου,είτε λίγα μέτρα πιο πέρα από το σπίτι μου,είτε πολλά χιλιόμετρα!Είτε βρισκόμαστε συχνά,είτε όχι...και μακάρι όλοι να ήταν σαν κ εσάς!:)