Παίρνοντας ως αφορμή το γεγονός ότι προχθές είχα γενέθλια και νιώθοντας για άλλη μια φορά τη μελαγχολία που με πιάνει κάθε χρόνο αυτή τη μέρα,αποφάσισα να γράψω γι αυτό...Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου,ξεκινάω πόσες μέρες(μπορεί και μήνες) πριν την αντίστροφη μέτρηση για τη μέρα των γενεθλίων μου...Το κάνω ακόμη και τώρα,και κάθε φορά που τις μετράω χαίρομαι όπως παλιά...Δεν ξέρω γιατί...Ίσως να τα έχω συνδυάσει με χιόνια και Χριστούγεννα(μιας και μου αρέσουν και τα δύο πολύ)...Και όταν έρχεται εκείνη η μέρα λοιπόν,δέχομαι χαρούμενη τις ευχές όσων με θυμούνται...και ειδικά όταν είναι από άτομα που δεν το περιμένω ξαφνιάζομαι πολύ...Περνάει λοιπόν η μέρα είτε με ένα πάρτυ,είτε με ένα μάζεμα φίλων,είτε χωρίς τίποτα και όταν φτάνει το βράδυ,με πιάνει αυτή η μελαγχολία...Ίσως να είναι γιατί νιώθω ότι η μέρα κράτησε λίγο,ίσως γιατί θα πρέπει να περιμένω ένα χρόνο για να ξαναρθεί αυτή η μέρα,ίσως γιατί από εκεί που ήμουν με τόσο κόσμο και φωνές,κατέληξα απλά να σκέφτομαι ξαπλώνοντας μέσα στην απόλυτη ησυχία τη μέρα που πέρασε...Ίσως να συμβαίνουν και τα τρία...Νομίζω πάντως πως αυτή τη μελαγχολία θα τη νιώθω πάντα αυτή τη μέρα(και ίσως στο μέλλον και για επιπρόσθετους λόγους:P)...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου