Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010
Η δύναμη της μουσικής
Τυχαίνει μερικές φορές εκεί που είμαι καλά,ξαφνικά να "πέφτω" ή το αντίστροφο!Κ εκεί που νομίζω ότι αυτό έγινε χωρίς λόγο,συνειδητοποιώ πως μια μελωδία κατάφερε να μου αλλάξει την ψυχολογία...Η δύναμη της μουσικής είναι τόσο μεγάλη...Άλλες μελωδίες είναι μελαγχολικές,άλλες χαρούμενες...Με άλλες σε πιάνει μικροκατάθλιψη και με άλλες θες να αρχίσεις να χορεύεις...Δεν είναι μαγικό?Έχετε αναρωτηθεί όμως αν είναι τα πρότυπα αυτά που μας κάνουν να θεωρούμε κάποια ακούσματα χαρούμενα και κάποια όχι?!Ίσως αν είχαμε συνηθίσει να ακούμε requiem στα parties να είχε επικρατήσει αυτή μελωδία ως χαρούμενη,ενώ αν η ska για παράδειγμα ακουγόταν σε δυσάρεστα γεγονότα να μας περνούσε μια θλίψη...Δεν ξέρω!Ίσως να μην ισχύει καν αυτό...Ίσως ό,τι "πρότυπα" και αν υπήρχαν για τη χαρά και τη θλίψη εμείς υποσεινήδητα να καταλαβαίναμε τι ισχύει και να καταλήγαμε στα ίδια...Ωστόσο δε σας έχει τύχει από ένα τραγούδι που και η μελωδία και οι στίχοι και η φωνή εκφράζουν πόνο και θλίψη, να νιώθετε ότι κάτι εκεί μέσα σας δίνει δύναμη?!Και όχι επειδή μπορεί να απεικονίζει χειρότερες καταστάσεις από αυτήν που βρισκόμαστε,αλλά γιατί κάτι απο αυτά μας αγγίζει πραγματικά και μας φέρνει σε μία "κάθαρση"...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Χμ......εχεισ ενα δικιο στην τελικη,και γω το χω σκεφτει αυτο και για αλλα πραματα....Πως θα ηταν αν ειχαν καθιερωθει αλλα στην θεση αλλων...(κωστης)..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχεις υπόψιν σου τις δονήσεις?Αυτες που είναι πανω από πρότυπα κ κατεστημένα?Αυτες που σου φανερωνουν το πραγματικο αισθημα?κ λεω αισθημα κ οχι συναισθημα γιατι οσο αφορα τις δονησεις κ την πραγματικη αληθεια,δεν χωραει ο νους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι η μουσική γενικά! όπως είπαν παραπάνω είναι οι δονήσεις του ήχου, η μουσική από φυσικής απόψεως... (και ναι, σόρρυ που το χαλάω αλλά τελικά όλα είναι φυσική! :Ρ ). Αν βάλεις σε ένα μικρό μωράκι (που είναι απαλλαγμένο από στερεότυπα) χαρούμενη μουσική μπορεί να αρχίσει να χοροπηδάει κιόλας! Όλα είναι δονήσεις που επιδρούν θετικά ή αρνητικά στον εγκέφαλο. Είναι περίεργο πως ένα τεράστιο ποσοστό ανθρώπων όταν ακούει μια μείζονα συγχορδία έχει ευχάριστα, συναισθήματα ενώ όταν ακούει μια ελάσσονα έχει δυσάρεστα-μελαγχολικά! (λόγο διαφοράς δονήσεων-ηχητικών κυμάτων). Αυτό ισχύει και μπορεί να εξηγηθεί αλλά και με μουσικές έννοιες που όποιος δεν ξέρει μουσική δεν θα πολυκαταλάβει :/ οπότε το αφήνω για άλλη φορά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που λες με το κατεστημένο μπορεί να ισχύει στον ΤΟΝΟ της μουσικής. Δλδ έχοντας συνδιάσει έναν άγριο τόνο φωνής με τον πατέρα μου που μου φωνάζει πχ, όταν ακούω ένα τραγούδι με αυτό τον τόνο να αναστατώνομαι ή ανάλογα, όταν ακούω μια μπαλάντα ήρεμη, να χαλαρώνω γιατί την συνδιάζω υποσεινήδειτα με την φωνή κάποιου να μου μιλάει απαλά στο αυτί...
Εχεις απολυτο δικιο απλα εγω ηθελα να το απαλλαξω κ απο συνδυασμους κ απο εγκεφαλους(εννοωντας το νου,που τοσο μπερδευει)κ απο ολα αυτα.ναι ολα ειναι φυσικη αλλα κυριοτερα ολα ειναι ενεργεια.την επομενη φορα που θα ακουσεις κατι ειτε μουσικη ειτε καποιον να σου μιλαει αφησε τις αισθησεις σου να το ακουσουν κ παρατειρησε τις δονησεις,που θα φωλιασουν χωρις να σχολιασεις αυτο που συμβαινει.ουτως η αλλως η πιο λεπτη μας αισθηση ειναι η ακοη.Ισως το τραβηξα λιγο μα....
ΑπάντησηΔιαγραφή