i am a picture of myself..always somewhere outside aura...and like reflections in the mirror,it shines no more!

Σάββατο 13 Ιουλίου 2013

Μια αστραπή η ζωή μας... μα προλαβαίνουμε

Σοφός ο τίτλος, όπως και πολλά τα σοφά που έχει πει ο εμπνευστής του...
Θυμάμαι όταν ήμουν στο γυμνάσιο, που έπεσε στα χέρια μου ένα μικρό βιβλιαράκι με στίχους...Ποτέ δεν ήμουν φαν των λογοτεχνικών βιβλίων...έπρεπε κάτι ή κάποιος να μου διεγείρει αρκετά το ενδιαφέρον ώστε να διαβάσω κάποιο βιβλίο.Εκείνο το μικρό τευχάκι όμως με τράβηξε...και από τα πολλά που έγραφε, στο μυαλό μου έμεινε μια άλλη έμπνευση του Καζαντζάκη

Ερχόμαστε απο μία σκοτεινή άβυσσο. 
Καταλήγουμε σε μία σκοτεινή άβυσσο. 
Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ιδέα από τη ζωή του και κατά πόσο "εκμεταλλευόταν" τις στιγμές της ζωής του...Αλλά συμφωνώ απόλυτα, ή τουλάχιστον θέλω να συμφωνώ μ αυτά που λέει.Καλώς η κακώς η ζωή μας διαρκεί όσο διαρκεί...Για άλλους είναι μικρή, για άλλους ξεπερνά και τον αιώνα. Μπορεί να υπάρχει και ζωή πριν ή μετά, αλλά δε μπορούμε να θέσουμε τις ελπίδες μας σ' αυτό. Πρέπει να εκμεταλλευτούμε τη ζωή που υπάρχει τώρα και να μην αφήσουμε ευκαιρίες να πάνε χαμένες. Να κυνηγάμε την ευτυχία, στην μορφή που δίνεται στον καθένα( btw δείτε αυτή την ταινία όσοι δεν την έχετε δει "Το Κυνήγι της Ευτυχίας" ). Καλώς ή κακώς, τα όνειρα είναι για να τα κυνηγάμε. Πόσες φορές έτυχε να πετύχουμε κάτι που δεν το περιμέναμε, απλά και μόνο επειδή πιστέψαμε σ'αυτό. Πόσες φορές έτυχε άνθρωποι, μέχρι και το θάνατο να νικήσουν , απλά και μόνο γιατί η θέλησή τους ήταν τεράστια. Μπορεί μερικές φορές να μας έρθει κάτι απλόχερα, χωρίς να κοπιάσουμε. Άλλες φορές όμως πρέπει να προσπαθήσουμε είτε λίγο, είτε πολύ. Πάντα όμως, εφόσον δεν τα παρατούμε πιστεύω ανταμοιβόμαστε. Και μάλιστα όταν έχουμε κοπιάσει για κάτι, στο τέλος η χαρά μας είναι πολύ μεγαλύτερη. Όσες φορές είπα πως "τζάμπα προσπάθησα, αφού δεν πέτυχε" ήταν γιατί δεν προσπάθησα αρκετά ή γιατί δεν είχα αρκετή υπομονή ώστε να προσπαθήσω λίγο ακόμη. Είναι κρίμα στη μικρή ζωή που έχουμε να κάνουμε συμβιβασμούς, και να αρκούμαστε το "έλα μωρέ, τώρα έτυχε τι να κάνω". Κάποια πράγματα δε μπορούμε να τα "ρίχνουμε" στην τύχη. Αν έτυχε κάτι που δε μ' αρέσει , δε θα πω "έτυχε μωρέ, τι να κάνω"...Θα προσπαθήσω να το αλλάξω...Κάτι ακόμη πολύ έξυπνο που άκουσα πρόσφατα κάπου στο νετ, ήταν πως
 "Η ζωή προχωρά.Κ ακόμη κ αν προχωρήσουμε και συνειδητοποιήσουμε πως χάσαμε κάτι που το θέλουμε, μπορούμε ακόμη να το διεκδικήσουμε ".
Και είναι αλήθεια...Οι ηττοπάθειες του τύπου " είχα την ευκαιρία και τώρα την έχασα" δε χωράνε σε μια ζωή και μάλιστα στην Ελλάδα, όπου όλα πάνε σκατά. Τις ευκαιρίες δεν τις χάνουμε, αλλά τις δημιουργούμε...Κ ακόμη κ αν κάνουμε λάθη, στο χέρι μας είναι να τα διορθώσουμε.Για όλους μας υπάρχουν σανίδες σωτηρίας, και όσο χάλια κ αν είναι η ζωή μας, πάντα θα υπάρχει κάτι/κάποιος να την κάνει έστω και λίγο(αν όχι πολύ) καλύτερη. Δεν πρέπει να του γυρίζουμε τις πλάτες...Δεν είναι όλα οι μαύρα ή άσπρα. Δεν  πάει να πει πως αν δεν είμαστε καλά, πρέπει να ξεκόψουμε από τα πάντα κ από τους πάντες και να μη δεχόμαστε βοήθεια...Άλλωστε ΚΑΙ γ'αυτό έχουμε τους ανθρώπους δίπλα μας. Για να μας στηρίζουν(και να τους στηρίζουμε) στις δύσκολες στιγμές, δίνοντάς τους έστω και λίγη θετική χροιά στην στεναχώρια και τα βάσανά τους, και στο τέλος να χαιρόμαστε μαζί...Και παρόλο που λατρεύω τις μπόρες και τις συννεφιές, σε αντίθεση με αρκετό κόσμο...νομίζω πως εδώ ισχύει πως "Για να δούμε στο τέλος το ουράνιο τόξο, πρέπει πρώτα να φάμε τη βροχή".
Ας μην αφήνουμε τις μέρες μας να πηγαίνουν χαμένες...γιατί είναι αλήθεια πως ποτέ δεν ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει...Ας αντισταθούμε στα χτυπήματα του χρόνου, της ατυχίας, του πεσσιμισμού και ας βγούμε στο τέλος εμείς νικητές...
Και νομίζω πως τίποτα δεν είναι πιο κατάλληλο για να κλείσω αυτό το παραλήρημα μου, από τα λόγια:
 "Μην καταδέχεσαι να ρωτάς " Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;" ΠΟΛΕΜΑ ! "(Ν. Καζαντζάκης)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου