i am a picture of myself..always somewhere outside aura...and like reflections in the mirror,it shines no more!

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

-∞...+∞

Πολλές λέξεις,από μόνες τους είναι τελείως ασήμαντες...Μάλιστα μερικές,ακόμη κ αν τις βάλεις μαζί με άλλες σε μια φράση,είναι σαν να μην υπάρχουν...Είναι όμως και δύο λέξεις,που όχι μόνο δεν περνούν απαρατήρητες,αλλά εμένα με τρομάζουν...Οι λέξεις αυτές είναι το "ποτέ" και το "πάντα"...Μου προκαλούν ένα δέος,ένα φόβο...Δεν ξέρω γιατί...Ίσως γιατί είναι απόλυτες...Δε σου δίνουν περιθώρια...Και το βάρος τους γίνεται ακόμη μεγαλύτερο όταν αναφέρονται σε κάτι αρνητικό...όταν π.χ. ξέρεις ότι ποτέ δε θα καταφέρεις να κάνεις κάτι,γιατί είναι πρακτικά αδύνατο,ή όταν ξέρεις πως θα είσαι για πάντα σημαδεμένος με κάτι(είτε κυριολεκτικά,είτε μεταφορικά)...Μπορώ να φέρω άπειρα παραδείγματα,αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός...Ελάχιστες,αν όχι ανύπαρκτες,είναι οι φορές που θα συναντήσω μια από αυτές τις λέξεις και δε θα με "πανικοβάλει" έστω και προσωρινά...Δεν ξέρω αν το παθαίνουν και οι άλλοι...Δεν ξέρω,επίσης,αν υπάρχει,κάποια ψυχο-επιστημονική εξήγηση...Η μόνη εξήγηση που ίσως μπορώ να δώσω,είναι ότι στο άκουσμα αυτών τον λέξεων(οι οποίες συσχετίζονται άμεσα με την αιωνιότητα),συνειδητοποιώ,πως χωροχρονικά μέσα στο σύμπαν,που είναι άπειρο,αιώνιο,εμείς δεν είμαστε ούτε καν,αναλογικά,σαν τον μικρότερο μικροοργανισμό,που υπάρχει πάνω στη γη συγκριτικά με αυτήν...
Δεν ξέρω αν βγαίνει νόημα,αλλά είναι οι ίδιες αυτές οι λέξεις που προκαλούν ένα χάος στο μυαλό μου.....

7 σχόλια:

  1. δεν είσαι η μόνη!!!
    και ναι,μέσα στο άπειρο του σύμπαντος ο άνθρωπος υπάρχει και ζει και συνειδητοποιεί την καταστασή του και αυτό είναι πραγματικά απελπιστικό... αλλά δεν μπορώ να αποφασίσω τι είναι πιο επώδυνο, η συνειδητοποίηση της κατάστασης αυτής ή ο πόνος που νιώθει ο καθένοας που φαντάζει τεράστιος ακόμα και στο άπειρο του σύμπαντος??
    nat (βαριέμαι να κάνω log in... :Ρ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. einai arxika h suneidhtopoihsh kai epeita o ponos pou niw8ei!:p

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πιστεύω πως δεν θα έπρεπε κανείς να πονάει γι αυτή την ασημαντότητα του ανθρώπου μέσα στο σύμπαν. Ίσα ίσα, να αισθάνεται υπερήφανος που έχει την ευφυία να την αντιληφθεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. nai,vasika egw de 8a lega oti niw8w pono otan skeftomai to mege8os mas sugkritika me to sumpan...deos gia to terastio kai aneksereunhto agnwsto niw8w...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το πάντα είναι μια έννοια πλασμένη από τον άνθρωπο, στη φύση τίποτα δεν είναι για πάντα, χωρίς το θάνατο δε μπορεί να υφίσταται ζωή. Στην πορεία ο άνθρωπος θεώρησε πως κατέκτησε τη φύση και μέσα από διάφορα εμπόρια μετά θανάτων ζωών εξασφάλισε την αθανασία του (στο μυαλό του). Πλέον θεωρεί ότι μπορεί να ερμηνεύσει τα πάντα γιατί ορίζει την ύπαρξή του μέσα από τη νόησή του, η οποία βλέπει μόνο μαύρο-άσπρο, ποτέ-πάντα, έχει την τάση να χωρίζει και να επιλέγει (καταδικάζοντας την άλλη επιλογή). Θέλει να έχει αυτά που νομίζει ότι αγαπά (γιατί στην αγάπη δεν υπάρχει θέμα κατοχής) για πάντα γιατί η ύπαρξη του όπως την ορίζει με τη νόησή του έχει ανάγκη από αυτές τις "ιδιοκτησίες" ως θεμέλια. Με λίγα λόγια ορίζει τον εαυτό του μέσα από τη θεωρεί πως έχει, και φυσικά τρομοκρατείται στην ιδέα ότι θα χάσει κάτι από αυτά, γιατί τρέμει μπροστά στην ενδεχόμενη κενότητα που θα προκύψει.

    Όσο για το ποτέ.. το μόνο που έχω να πω πάνω σε αυτό που είπες (πως είναι δύσκολο να αποδεχθεί κανείς ότι δε θα μπορέσει ποτέ να κάνει κάτι). Ίσως, αν αγνοείς την αξία από αυτά που μπορείς να κάνεις, και νιώθεις μικρός μέσα από την άρνησή σου να αποδεχθείς μια πραγματικότητα που δε δύναται να αλλάξει. Δε θα το θεωρούσες σχεδόν κωμικό π.χ. να βλέπεις κάποιον να θλίβεται επειδή δε θα μπορέσει ποτέ να πετάξει και να νιώσει τον άνεμο να περνά μέσα από τα φτερά του; Ο τυφλός ίσως δε δει ποτέ του, άλλα δε περνάει την καθημερινότητα του μέσα στη μιζέρια κάτω από την τεράστια σκιά ενός γιατί. Αν το κάνει είναι ηλίθιος, αν το αποδεχτεί και ζήσει όσο καλύτερα μπορεί με αυτά που έχει, είναι ευφυής. Πάντα έχεις κάτι, και πάντα είναι σπουδαίο, είναι ζωή.

    Συγχώρεσε με που φλυαρώ απλά διαβάζοντας τις σκέψεις σου οι λέξεις βγαίνουν μόνες τους :)

    Το τεράστιο ανεξερεύνητο άγνωστο, το μυστήριο είναι ζωογόνος δύναμη. Δε θα έπρεπε να μας κάνει εντύπωση ότι στην εποχή μας που ο μέσος άνθρωπος νομίζει ότι έχει κατανοήσει τα πάντα, είναι μίζερος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. swsta,den to eixa skeftei to paradeigma me ton tuflo...kai fusika den ennow oti 8a prepei na einai mizeros opoios 8elei na petaksei kai den mporei,apla 8a exei enan kahmo...kai epishs,mporeis na grafeis osa 8es,apo th stigmh pou den prosvalleis kanenan...kai kati teleutaio,giati 8a skasw,sto opoio an 8eleis fusika apantas...me ti asxoleisai/spoudazeis?gt opws einai fanero,o tropos pou grafeis ta sxolia sou,einai diaforetikos twn upoloipwn...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Auto pou me othise sto na grapsw ta sxolia mou einai oti auta pou diapragmateuesai niwthw oti ta gnwrizw, logo kapoiwn viomatwn mou. den exei na kanei me ti doulia mou i tis spoudes mou, apla me to oti ksekinontas na grafw den exw idea ti tha pw alla prokiptoun me eukolia.. mou aresei otan kati ginetai xoris prospathia - kai xoris na exei simasia gia pious logous, ta logia sou to prokalesan auto.

    ΑπάντησηΔιαγραφή