Καλό Ταξίδι...

Είναι μία από τις χειρότερες μέρες της ζωής μου η σημερινή...Έχασα το μόνο πλάσμα που κυριολεκτικά ήταν δίπλα όποτε το ήθελα...Πιστεύω ότι έχασα ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μου...Δεν ξέρω πότε θα έχω όρεξη να ξαναγράψω σ'αυτό το Blog..έτσι κ αλλιώς δεν έλεγα τίποτα σημαντικό....Σήμερα όμως έπρεπε να γράψω....Έπρεπε να του πω το αντίο κ από εδώ...Θα σε λατρεύω για πάντα και δε θα πάψω στιγμή να σε σκέφτομαι για όσο ακόμη θα ζήσω...Καλό ταξίδι λοιπόν,τσουπούη μου...θα μου λείψεις όσο τίποτα άλλο!R.I.P.

Το σήμερα των αλλωνών...

Είναι κάποια γεγονότα που σου σημαδεύουν ολόκληρη τη μέρα...χαράσσονται στο μυαλό σου και μένουν εκεί,για μια μέρα,ένα μήνα ή και για πάντα...

Σήμερα αφού τελείωσε το μάθημα στη σχολή,ξεκίνησα για το σπίτι..Εκεί που φτάνω κάπου στα μέσα της πανεπιστημιούπολης,βλέπω έναν παππούλη να κάθεται στα παγκάκια μεταξύνομικής-φιλοσοφικής...Είδα πως κάτι μού λεγε...Βγάζω τα ακουστικά και τον ακούω να μου λέει"Μήπως ξέρεις τίποτα για καμία δουλειά?"..."δουλειά?!" του λέω..."Ναι,δεν έχω φάει τίποτα εδώ και μία βδομάδα,θα τρελαθώ" μου λέει...καταριέμαι από μέσα μου τον εαυτό μου,που εκείνη την ώρα δεν είχα τίποτα πάνω μου να του δώσω...ούτε καν 10λεπτά...Του λέω"Δεν ξέρω τίποτα,τι να σας πω?!"...Και συνεχίζω τον δρόμο μου...Μόνο που σήμερα,δεν ήταν απλά μια πολύ κουραστική ανηφόρα...Ήταν κ ένας Γολγοθάς σκέψεων...Από εκείνη την ώρα σκέφτομαι"Γιατί?Γιατί?Γιατί?...Γιατί να μην έχω λεφτά πάνω μου,γιατί να μην έχω κάτι να του δώσω να φάει?Γιατί να μη σκεφτώ να του πω να πάει στη λέσχη?"...Πραγματικά,με τρώει η σκέψη αυτού του ανθρώπου σήμερα...Και είμαι σίγουρη,πως θα συνεχίσει να με τρώει,αν δεν τον ξαναδώ,να του δώσω κάτι...Θυμήθηκα κ άλλες φορές που έβλεπα άτομα στο δρόμο σε άθλια κατάσταση(μιας και ο συγκεκριμένος,εμφανισιακά ήταν μια χαρά καθαρός και δε φορούσε κουρέλια),να μην έχουν να φάνε...Θυμάμαι επίσης έναν άλλον παππού,κάπου στην Τσιμισκή,που με το που του δώσαν κάτι ψηλά,πήγε και πήρε ένα παγωτό να φάει...Και το κοιτούσε με τόση χαρά!Όπως τα παιδιά που περιμένουν το καλοκαίρι πως και πως για να φάνε το πρώτο τους παγωτό...Γιατί να υπάρχει αυτή η δυστυχία?!Γιατί να μη γίνεται να τους σώσουμε?Δε νομίζω πως υπάρχει χώρα που να μην έχει ένα έστω και μικρό ποσοστό ζητιάνων ή άπορων που κοιμούνται στο δρόμο,ακόμη κ αν είναι από τις πιο πλούσιες...Αλλά μέρα με τη μέρα παραγίνεται το κακό!Βλέπω όλο και πιο πολλούς...Φτάνω σε σημείο να "φοβάμαι" να βγω από το σπίτι,γιατί κάτι θα δω που θα το σκέφτομαι συνεχώς μετά και θα μου χαλάει τη διάθεση όλο και πιο πολύ...Γι'αυτό όμως,ξέρω πως δε φταίω εγώ...Μακάρι να ήταν δικό μου το φταίξιμο,γιατί τότε θα ήξερα πως μπορώ να κάνω κάτι...Αλλά δεν είναι...Και απορώ με τους πλούσιους,που ενώ έχουν δεν δίνουν το παραμικρό(ευτυχώς υπάρχουν κ εξαιρέσεις)...και όλοι αυτοί οι πολιτικοί,δεν τα βλέπουν αυτά?!Ανεξαρτήτως κόμματος,γιατί όλοι τα ίδια σκατά είναι!Όλοι θέλουν την εξουσία για να περνάνε καλά και κανείς για να βοηθήσει αυτούς που το έχουν πραγματικά ανάγκη...Τρώνε τα δισεκατομμύρια,τόσα που ακόμη κ αν ζούσαν 1000 χρόνια,πάλι θα τους περίσσευαν...Ενώ δίπλα τους άτομα πεθαίνουν από το κρύο,τη ζέστη,την πείνα...Κοιμούνται ακόμη και σε κάδους για τα καταφέρουν!Δεν θέλω να πάω το θέμα σε πολιτικό επίπεδο,κ αν το έκανα,ελπίζω να έγινε σε μικρό βαθμό...Ήθελα να τονίσω απλά πως όλα αυτά τα άτομα που έχουν τα κέρατά τους και δεν τους σφίγγεται ούτε λίγο η καρδιά με τέτοιες εικόνες,τότε δεν είναι άνθρωποι...Και κυρίως όταν αυτά τα άτομα τα εμπιστεύεται τόσος κόσμος και αντί να τον βοηθήσουν,κάθονται απλά και τον κοροϊδεύουν τότε ένας λόγος παραπάνω να ντρέπονται και να συνειδητοποιήσουν την απανθρωπιά τους...

Όπως και να έχει,εύχομαι κατά κύριο λόγο να μην μείνει ποτέ ξανά χωρίς φαί ο παππούς που είδα σήμερα(μιας και από αυτόν ξεκίνησα),και να καταφέρω να τον βοηθήσω κ εγώ σ αυτό...

photo taken by:http://rhapsouldize.deviantart.com/art/of-poverty-57890527?q=boost%3Apopular%20poverty&qo=39

Είναι κάποια άτομα που είναι τοοοοοοσο καλά,που λες δεν μπορεί να υπαρχει τέτοιο άτομο...

Είναι τόσο γλυκά,που με το χαμόγελό τους και μόνο νιώθεις μια ζεστασιά και μια χαρά να σε αγγίζουν...

Αλλά ας μη μιλάω έτσι γενικά...

Αυτά τα γράφω έχοντας κάποιο συγκεκριμένο άτομο στο μυαλό μου...

Δε θέλω να αναφέρω το όνομά της,για λόγους που έχω πει και σε άλλη ανάρτηση...

Αυτή λοιπόν η κοπέλα,νόμιζω ότι είναι από τα καλύτερα άτομα που έχω γνωρίσει όσα χρόνια ζω...

Αν υπήρχαν άγγελοι,τότε σίγουρα θα ήταν ένας από αυτούς...

Είναι πάντα τόσο πρόθυμη να βοηθήσει τον οποιονδήποτε,χωρίς να περιμένει ποτέ κάποιο αντάλλαγμα...

Κ εμένα με έχει βοηθήσει πολλές φορές(πράγμα που με κάνει να νιώθω γαϊδούρι),

τόσες που δεν ξέρω ούτε πως να της ανταποδώσω ούτε πως να τησ δείξω πόσο την ευχαριστώ...Το θεωρώ αδιανόητο ότι μπορεί να υπάρχουν άτομα που να μην τη συμπαθούν...

Είναι τόσο καλή,που ακόμη κ αν νευριάσει με κάτι,προτιμάει να το κρατάει μέσα της,

τρώγωντας τον εαυτό της,παρά να πει κάτι κακό σε κάποιον...Η ίδια ισχυρίζεται βέβαια ότι δεν είναι με όλους καλή...Μακάρι να ίσχυε στ'αλήθεια..

Όπως και να έχει όμως,νομίζω ότι τέτοια άτομα δεν καλύπτουν ούτε το 1% του πληθυσμού της γης...Οπότε είμαι πολύ τυχερή που την γνώρισα...

Εύχομαι σύντομα να καταφέρει να ξεσπάει σε όσους το αξίζουν(ίσως να είμαι κ εγώ μέσα σ αυτούς) και να μην χαλάει άλλο τον εαυτό της..Θέλω να είναι πάντα καλα

και πάντα χαμογελαστή.Νιώθω ότι αυτό το κείμενο την αδικεί και ότι είναι πολύ λίγο γι'αυτήν,αλλά δε θέλω να γράψω περισσότερα για λόγους που επίσης έχω ξαναπεί...Απλά πως ό,τι κ αν χρειαστεί εγώ θα είμαι δίπλα της κ πολλά ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ !!!