Ψόφος απολίτιστοι

Θυμάμαι πριν πολύ καιρό είχα δει το βίντεο του θανάτου αυτής της γυναίκας κ αν και δεν το περίμενα σε τέτοιο βαθμό,είχα φρικάρει όσο δεν πήγαινε...Για 2-3 μέρες δε μπορούσα να το βγάλω από το μυαλό μου...και ενώ αυτές τις μέρες ούτε που το σκεφτόμουν,είδα πριν λίγο τυχαία για ένα παρόμοιο περιστατικό και σιχάθηκα αυτά τα ζώα...βασικά ότι χαρακτηρισμό και να χρησιμοποιήσω θα είναι πολυυύ λίγος...αυτά τα άτομα δε θα έπρεπε καν να υπάρχουν και πρώτοι θα έπρεπε να εκτελεστούν αυτοί που θέτουν αυτούς τους νόμους...αφού τους καίγαμε για λίγα δευτερόλεπτα,ώστε να υποφέρουν στη συνέχεια,μετά να τους λιθοβολούσαμε,να τους γδέρναμε όσο ήταν ακόμη ζωντανοί και μετά να τους ρίχναμε οινόπνευμα πάνω στις πληγές και να τους ξανακαίγαμε...μπορεί να ακούγεται τραγικό αυτό που περιγράφω πως θα ήθελα να τους συμβεί,αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι "άδικο"...και ΦΥΣΙΚΑ δεν το πήρα από φεμινιστική σκοπιά...έτσι κ αλλιώς όσο κ αν δεν το παραδεχόμαστε παντού σχεδόν η γυναίκα θεωρείται "υπό"...ντάξει,σε κερατώνει η άλλη,μαλακία της,χώρισέ την...Όχι έτσι...Εδώ σκοτώνουν τις γυναίκες με μαρτυρικό θάνατο επειδή απλά κοίταξαν μία αρσενική μύγα(και όλα αυτά ενώ αυτοί μπορούν να κάνουν ότι θέλουν,χωρίς την παραμικρή επίπτωση)...ε όχι,αυτό δε γίνεται να μου περάσει στο ντούκου...το ίδιο θα έλεγα αν αυτό ίσχυε και για τους άντρες...σε ποιον αιώνα νομίζουν πως ζουν τα σιχάματα?!πόσο θα συνεχιστεί πια αυτό το ταξίδι προς το παρελθόν?!ΜΑΚΑΡΙ να μπορούσα να βοηθήσω...εύχομαι κάποτε να μπορέσουμε να κάνουμε κάτι,γιατί μέχρι( και ΑΝ )αλλάξουν αυτοί οι θεσμοί,θα έχουν φύγει πολλές ψυχές άδικα...

Αποχαιρετισμοί...

Φαντάζομαι για όλους μας,οι αποχαιρετισμοί αποτελούν μια αρκετά δυσάρεστη εμπειρία...
Η ανάγκη και η θέληση μας να είμαστε δίπλα σε κάποια άτομα μας κάνει να στεναχωριόμαστε όταν αυτό δε συμβαίνει...
Πολλές φορές κάποιοι,δεν αντέχουν καν τη διαδικασία του αποχωρισμού και προτιμούν να την αποφύγουν,γιατί η έκρηξη συναισθημάτων θα οδηγήσει σε κάτι μελαγχολικό,λυπητερό,δυσάρεστο στη μελλοντική σκέψη...Δε θέλουμε η τελευταία εικόνα ενός προσώπου που μας ενδιαφέρει να είναι ζωγραφισμένη με θλίψη και δάκρυα...Ωστόσο,το να μην πούμε ένα αντίο,να αγκαλιαστούμε για τελευταία φορά,νομίζω ότι είναι χειρότερο,όσο κ αν δε μας αρέσουν οι αποχαιρετισμοί...
Και μετά το στάδιο του αποχαιρετισμού περνάμε στη νοσταλγία...Αναπολούμε στιγμές...Ενώ σχεδόν αμέσως,μετράμε αντίστροφα για τη μέρα που θα ξανασυναντήσουμε αυτά τα αγαπημένα μας πρόσωπα...Κ αν δεν ξέρουμε πότε θα είναι,ευχόμαστε σίγουρα να είναι σύντομα...